Να σε νιώθω

Είμαι γυμνή.
Στέκομαι απέναντί
σου.
Στην ευτυχία, στα συντρίμμια του χθες και στο άγνωστο  του εντός τριμήνου.
Στέκομαι γυμνή.
Και κάθε που ανασαίνεις νιώθω καθαρό το αεράκι που βγαίνει από μέσα σου να χαϊδεύει  το στήθος μου, να ανακατεύει τα μαλλιά μου και να εισχωρεί μέσα μου.
Να σε νιώθω.

Το ωραίο γλυκό της Κυριακής

Έχω ένα κενό μέσα μου και μια προσμονή...
Δεν είναι της άνοιξης τα καμώματα, εσύ είσαι.
Το αύριο και το κεκ.
Το ωραίο γλυκό της Κυριακής.
Να σταθούμε πάνω από το ταψί την ώρα που αχνίζει ακόμα.
Να μυρίσουμε την ψημένη βανίλια.
Να σπάσουμε τις άκρες , τάχα να δοκιμάσουμε αν πέτυχε.

Αχ (σημειωματάριο)

Δεν το ξέρεις αλλά όταν χωριστήκαμε, εκεί μπροστά από το ΑΤΜ της Πειραιώς, στάθηκα για ένα λεπτό, έμεινα να σε κοιτάζω. Να βεβαιωθώ ότι ήσουν καλά. Να... Να.... Να....

Σε παρατηρούσα να περπατάς μέσα στο πλήθος.
Δεν ξέρω σε τι ήλπιζα. Να γυρίσεις να με κοιτάξεις κι εσύ;
Δεν ξέρω καν αν ήλπιζα σε κάτι ή αν εξυπηρετούσα κάποιου είδους οφθαλμολαγνεία.

Ήξερα μόνο ότι ευχόμουν. Να συνεχίσεις να περπατάς μέσα στον κόσμο.
Κι εγώ να συνεχίσω να υπάρχω μέσα σ' αυτόν τον κόσμο... για σένα.
 

Υπόσχεση

Τη μέρα πριν φύγεις για Πάσχα , καθόμασταν αντικρυστά στο τρένο.
Δεν το θυμάσαι, βάζω στοίχημα με τον εαυτό μου .
Όταν φτάσαμε στο σταθμό Βικτώρια, σηκώθηκες, έσκυψες στ' αφτί μου και μου είπες: Από σταθμό σε σταθμό. Δεν κρατάει παρά μόνο μία αιωνιότητα.

Κι ύστερα βγήκες. Στάθηκες κοντά στο τζάμι μέχρι να φύγει το βαγόνι. Σήκωσες το χέρι σου και με ένα νεύμα με χαιρέτισες. Έμοιαζε με χωρισμό ή έτσι το 'νιωσα;
Σφίχτηκε το στομάχι μου.

Το τρένο ξεκίνησε πάλι. Κάθισα παθητική να βλέπω την πλάτη σου να ξεμακραίνει κι εμένα να προχωράω μπροστά.

Μια αιωνιότητα μας χώριζε πια.
Μια υπόσχεση να ξαναβρεθούμε στην επόμενη στάση.