Υπόσχεση

Τη μέρα πριν φύγεις για Πάσχα , καθόμασταν αντικρυστά στο τρένο.
Δεν το θυμάσαι, βάζω στοίχημα με τον εαυτό μου .
Όταν φτάσαμε στο σταθμό Βικτώρια, σηκώθηκες, έσκυψες στ' αφτί μου και μου είπες: Από σταθμό σε σταθμό. Δεν κρατάει παρά μόνο μία αιωνιότητα.

Κι ύστερα βγήκες. Στάθηκες κοντά στο τζάμι μέχρι να φύγει το βαγόνι. Σήκωσες το χέρι σου και με ένα νεύμα με χαιρέτισες. Έμοιαζε με χωρισμό ή έτσι το 'νιωσα;
Σφίχτηκε το στομάχι μου.

Το τρένο ξεκίνησε πάλι. Κάθισα παθητική να βλέπω την πλάτη σου να ξεμακραίνει κι εμένα να προχωράω μπροστά.

Μια αιωνιότητα μας χώριζε πια.
Μια υπόσχεση να ξαναβρεθούμε στην επόμενη στάση.