Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Μην ξεχνάς...

(μπορεί να ξεχάσεις τις στιγμές, μην ξεχάσεις όμως αυτά που ένιωσες ...δεν επιστρέφουν...)

1. Την πρώτη φορά που ονειρεύτηκες την αλλαγή...εκείνη την περίεργη μέρα που ανακάλυψες ότι δεν ανήκεις στο δρόμο που περπατάς κι αποφάσισες να φτιάξεις ένα  μονοπάτι για να φτάσεις εκεί που ανήκεις...

2. Την πρώτη φορά που ένιωσες εκείνο τον αλλόκοτα υπέροχο κόμπο να τυλίγει τις πεταλούδες στο στομάχι σου στο πρώτο σας ραντεβού......Τον κόμπο να λύνεται με το πρώτο σας φιλί...και τις πεταλούδες να απελευθερώνονται κάπου τριγύρω στα κουβαριασμένα σας σώματα...

3. Τη μεταμεσονύχτια βραδινή βόλτα δίπλα στο λιμάνι που έκανες , το κάψιμο από τον ήλιο, την ξεφλουδισμένη μύτη σου, τη θάλασσα, το φως της σελήνης, τα όνειρα του χειμώνα στο καλύτερο καλοκαίρι της ζωής σου....

4. Την πρώτη φορά που έτρεξες χωρίς να σε νοιάζει πόσο θα τρέξεις, προς τα πού πηγαίνεις, πού θα φτάσεις...

5. Τον πρώτο δυνατό χειμωνιάτικο αέρα που ανακάτεψε τα μαλλιά και την ψυχή σου...


Αν δε ζεις ελεύθερος, δε ζεις...μην το ξεχνάς...

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Ημέρες σαν κι αυτή...

Τη μελαγχολία δεν μπορείς να την πιάσεις, δεν μπορείς να τη δεις...μόνο μπορείς να τη νιώσεις...ένας παράξενος λυμένος κόμπος στο στομάχι σου που για κάποιο λόγο συνεχίζει να σε τυραννά...Να σου προκαλεί συναισθήματα μιας πρόωρης άνοιξης...μιας αργοπορημένης καλοκαιρίας...ένας λόγος για να κάνει τα μάτια σου να θολώσουν, την ψυχή σου να ανακατευτεί με τις μυρωδιές του παρελθόντος και το μυαλό σου να κολλήσει σε μία μόνο στιγμή, σε ένα ακαθοριστο σημείο του τοίχου του δωματίου σου.
Να είσαι εδώ και να μην είσαι, να είσαι εκεί και να μην είσαι...και τελικά να μην ξέρεις που ανήκεις... το σώμα σου στο παρόν και το μυαλό σου βόλτες στο χώρο-χρόνο...πότε μπροστά , πότε πίσω... Η ζωή να συνεχίζει κι εσύ μαζί της μηχανικά...Ο κόσμος να σε προσπερνά, να σε σπρώχνει κι εσύ να τρέχεις να προλάβεις κάποιο Α8 από την Κηφισίας... Να χώνεσαι στα ακουστικά σου και στον κόσμο σου... Να σχεδιάζεις την επόμενη αλλαγή...Να αφήνεις πίσω και να αναρωτιέσαι πόσα ακόμη...
Ημέρες σαν κι αυτή μπορείς να τη νιώσεις...