Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Παιδιά ενός Ανώτερου Θεού..

Τα παιδιά ...
Ψυχές άφθαρτες,  γέλια ακατέργαστα κι αλήθεια, μία σπουδαία αλήθεια...

Γιατί; Ένα γιατί και μία αδικία τριγύριζε στο μυαλό μου καθώς έφτανα στο 2ο ειδικό σχολείο Βόλου...Γιατί;

Βγήκα από το αυτοκίνητο και μπήκα στην αίθουσα που ήταν όλα συγκεντρωμένα...
Αν κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός τότε αυτά τα 23 παιδιά που γνώρισα πριν μία εβδομάδα είναι τα πιο ξεχωριστά πλάσματα που γνώρισα ποτέ στη ζωή μου... Και το γιατί εξανεμίστηκε ως δια μαγείας...
Και τότε είδα...
Το Δημήτρη , το πιο χαμογελαστό παιδί του κόσμου , την Κωνσταντίνα που με ρωτούσε κάθε 5 λεπτά πότε επιτέλους θα χορέψουμε, τον έτερο Δημήτρης να με φιλά ασταμάτητα, τα οποία φιλιά συνοδεύτηκαν από τις σχετικές αγκαλιές και τελικά την πολυπόθητη πρόταση γάμου(και να σου η  δικιά σου κυρία Κοκοβίκου!!!)  και δώστου να σπρώχνει το Νικόλα κάθε τόσο που ήθελε κι αυτός φιλάκι (!!), τον Άγγελο να προσπαθεί μάταια να βγάλει σωστή φωτογραφία με το κινητό μου (!) και τη Χριστίνα μ' εκείνα τα πελώρια καστανά μάτια να με κοιτάζει σα να έβλεπε κάτι που εγώ δεν μπορούσα να δω και να επαναλαμβάνει κάθε λέξη που της έλεγα.
Στο τέλος τη ρώτησα: Πώς πέρασες σήμερα, Χριστίνα μου;

Κοίταξε μέσα στα μάτια μου τόσο βαθιά που σχεδόν νόμιζα ότι με διάβαζε και το πρόσωπό της φωτίστηκε ολόκληρο. Δεν είπε τίποτα, μόνο μου χαμογέλασε...Δε χρειαζόταν να πει εξάλλου...

Και λίγο πριν φύγω, έμειναν όλα να με χαιρετούν από το πούλμαν.... Ο Αντώνης προσπαθούσε με όλη του δύναμη να αρθρώσει μία λέξη...έσκυψα και άκουσα... "Τα λέμε"...

Κι έτσι αποφάσισα ότι κάθε πλάσμα είναι διαφορετικό...παιδιά όμως είμαστε όλοι του ίδιου Ανώτερου Θεού...



Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

Corazónes de arena...

...Porque el amor me parece como una arena movelliza...
Nunca se pierde...solo cambia formas...

Las guardamos en nuestras manos...Conjugamos los indices y los unimos, estiramos los pulgares y los unimos...y creamos corazónes de arena...

Y sentimos que guardamos toda la felicidad que se puede encontrar en el mundo, en nuestras manos...

Y luego el corazón se convierte en un ciclo, solo con un estiro de nuestros indices...Y el ciclo en un abierto ...
Y los dedos paran de estar unidos ya...

Pero la arena se queda siempre en nuestras manos con tal de que las tengamos bien pagadas...

Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ: Παρουσίαση παιδικού βιβλίου της Μαριλένας Παππά στ...

ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ: Παρουσίαση παιδικού βιβλίου της Μαριλένας Παππά στ...:   Την Κυριακή 20 Μαΐου 2012, στις 7:30 μ.μ. η συγγραφέας Μαριλένα Παππά, οι εκδόσεις Χατζηλάκος και η Κατερίνα Κάιρα - vivliol...