Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Κουβεντούλα με το Σταμάτη Αλευρά... έναν δαιμόνιο ρεπόρτερ , ετών 12!!


Ο Σταμάτης Αλευράς γεννήθηκε στην Αθήνα πριν από 12 χρόνια. Φέτος αποφοίτησε από το δημοτικό και του χρόνου που ξενικούν τα ακόμα δυσκολότερα, εκείνος δε φοβάται τίποτα...Είναι έτοιμος να κατακτήσει και το Γυμνάσιο! Με εφόδια την εκμάθηση ξένων γλωσσών(μιλάει ήδη 4) και την υπέροχη μαμά του στο πλευρό του, έχει αποφασίσει να κυνηγήσει τα όνειρά του. Ασχολείται με το θέατρο , ως μέλος του παιδικού θεατρικού τμήματος του δήμου Αχαρνών, τραγουδάει παρέα με το φίλο του-κι επίσης ταλαντούχο- Γιάννη , διαβάζει, μαθαίνει υπολογιστές, παίζει και χαμογελά....
Ααααα και στον ελεύθερό του χρόνο αρέσκεται να παίρνει συνεντεύξεις από συγγραφείς!!!

(Κάποτε υπήρξα κι εγώ παιδί και θυμάμαι πώς είναι να νιώθεις ότι όλος ο κόσμος σου ανήκει... Να καθοδηγείσαι μόνο από το όνειρό σου... Να κρέμεται όλη σου η ευτυχία από μία βόλτα στην πλατεία και ένα ξυλάκι παγωτό..)

Τα νέα παιδιά με όνειρα έχουν θέση ανάμεσά μας ... Σας τον παραδίδω...

1. Μαριλένα από πότε ξεκίνησες να γράφεις ;
Ξεκίνησα τη συγγραφή σε πολύ μικρή ηλικία , το 1997-9 ετών-άρχισα να γράφω ημερολόγιο το οποίο διατηρώ εώς και σήμερα! Σε ηλικία 11 ετών ονειρεύτηκα το πρώτο μου βιβλίο , με τίτλο "Σαν οικογένεια"-το οποίο δεν το τέλειωσα ποτέ! Συνέχισα όμως να γράφω ποιήματα και τραγούδια.
Επανήλθα όμως για τα καλά στα 17 μου με το πρώτο μου ολοκληρωμένο βιβλίο κι από ΄κει ξεκίνησαν όλα...

2. Τι σε ενέμπνευσε να να γράψεις το πρώτο σου βιβλίο με τίτλο:''Ο Πλανήτης που Χαμογελά'' που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χατζηλάκος ;
Ένας-κατά τη γνώμη μου-υπέροχος άνθρωπος που είχα την τύχη να γνωρίσω εκείνη την περίοδο... Από ΄κεινη τη στιγμή κι έπειτα αποτέλεσε την ιδανική έμπνευση για ΄μένα..

3. Σε παρότρυνε κάποιος να γίνεις συγγραφέας ?
Μμμ, δε θα το ΄λεγα! Η μαμά μου ήξερε ανέκαθεν ότι είχα μια έμφυτη κλίση στη συγγραφή -όπως κι εκείνη! Παρόλα αυτά ,οι γονείς μου ήθελαν να τελειώσω το σχολή μου και να ασχοληθώ με τον τομέα των οικομικών. Όταν είχα πρωτοδηλώσει στα 19, ότι θέλω να εκδώσω το βιβλίο μου , ο μπαμπάς μου γέλασε-το θεωρούσε τρελό! Αργότερα με τη δική μου επιμονή και τη σοβαρή μου ενασχόληση, νομίζω ότι αναγκάστηκαν να το δεχτούν!

4. Πρόσφατα εκδόθηκε και το καινούριο σου βιβλιο με τίτλο: ''Ο Κύκλος των Χαμένων Εποχων'',που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bookstars, πιστεύεις πως θα έχει επιτυχία ?
Το ΄χω σκεφτεί πολύ το θέμα της επιτυχίας και της απήχησης στο κοινό και θα μπορούσα να αναλωθώ σε συζητήσεις για το πώς λειτουργούν τα κυκλώματα στην Ελλάδα , για την ανύπαρκτη υποστήριξη από τους μικρομεσαίους εκδοτικούς οίκους, για το ότι η λογοτεχνία απευθύνεται σε ένα συγκεκριμένο πια κοινό στη Χώρα μας κλπ., αλλά έχω μάθει να προσπαθώ για το καλύτερο και να μην αναλώνομαι...Πιστεύω ότι είναι ένα βιβλίο σύγχρονο που απευθύνεται σε όλα τα αναγνωστικά κοινά , χωρίς το φράγμα της ηλικίας ή του φύλλου... Εύχομαι ο κόσμος να το αγκαλιάσει σφιχτά...

5. Ποιό βιβλίο κατα τη γνώμη σου θα έχει μεγαλύτερη επιτυχία ''Ο Κύκλος των Χαμένων Εποχών'' ή ''Ο Πλανήτης που Χαμογελα'' ?
Είναι τελείως διαφορετικά μεταξύ τους, το ένα απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 7 χρονών κι άνω , ενώ "Ο κύκλος των χαμένων εποχών" είναι ένα είδος δοκιμίου-αν και δεν το χαρακτηρίζει απόλυτα ο όρος.Πιστεύω πολύ και στα δύο μου βιβλία και ήδη πιστεύω ότι έχουν βρει το δρόμο τους...Για μένα επιτυχία είναι να μοιράζομαι κομμάτια του εαυτού μου με ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες δε θα ΄χα μιλήσει ποτέ...

6. Ετοιμάζεις κάποιο καινούργιο βιβλίο ?
Ναι!! Ετοιμάζω πολλά πράγματα για την επόμενη χρονιά, εύχομαι οι συνθήκες να είναι τέτοιες που να ευνοήσουν αυτά τα νέα μου ταξίδια...

7. Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου μετα από 20 χρόνια, θα συνεχίσεις να γράφεις ?
Θα ήθελα να είμαι ευτυχισμένη, να έχω ζήσει μια ζωή χωρίς απωθημένα, να κοιτάω πίσω μου και να χαμογελάω για το δρόμο που διένυσα...

Η συγγραφή είναι αυτό που είμαι κι όχι αυτό που κάνω..Νομίζω λοιπόν ότι και μετά από 20 χρόνια θα συνεχίσω να πορεύομαι ως... εγώ...

8. Τι μουσική ακούς ?
Ακούω τα πάντα πια! Κι όταν λέω τα πάντα το εννοώ... Δεν πιστεύω σε διακρίσεις και ταμπέλες! Ξένα, ελληνικά, ποπ, ροκ, έντεχνα, λαϊκά, σκυλάδικα!! Για όλα τα είδη έχω κι ένα αγαπημένο τραγούδι να σου πω!
Και στα μπουζούκια θα πάω αν το επιβάλλει η παρέα και σε ωραίες μουσικές βραδιές-απ΄αυτές που χαρακτηρίζονται έντεχνες! Παντού!

9. Τι είδους ταινίες σου αρέσουν ?

Τις βλέπω όλες για να μπορώ να έχω άποψη, αλλά πολύ αγαπημένος μου κινηματογραφιστής είναι ο Ακίρα Κουροσάβα κι ιδιαίτερα μία από τις τελευταίες του ταινίες, τα "Όνειρα".
Επίσης αγαπώ τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο, μου θυμίζει μια Ελλάδα πιο ξέγνοιαστη...

10.Ποιό είναι το αγαπημένο σου φαγητό ?
Πατάτες τηγανητές(αλλά δεν τρώω πάνω από 10...αναθεματισμένες θερμίδες!)

11.Ποιό είναι το αγαπημένο σου γλυκό ?
Τους χειμώνες η σοκολάτα!!Και πιο συγκεκριμένα η σοκολάτα ΙΟΝ αμυγδάλου, το οικογενειακό μέγεθος !!
Τα καλοκαίρια δε νομίζω ότι χρειάζεται αποσαφήνιση..το παγωτό ασφαλώς!!

12.Ποιά είναι η αγαπημένη σου ομάδα ποδοσφαίρου ?
Είμαι Ολυμπιακός γιατί υπέστη μεγάλη πλύση εγκεφάλου από τον αδελφό μου ως παιδί! Αν ήθελα ας έκανα κι αλλιώς!!!

Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Ημερολόγια καλοκαιριού


Συνηθίζω να προχωράω χωρίς να κοιτάω πίσω, πάντα με το κεφάλι μπροστά, αφήνω πίσω και προχωράω χωρίς να βλέπω τι αφήνω... ....Και προχωράω τόσο που κανείς δε με φτάνει πια...
Κι είμαι μόνη μου σ΄αυτό το δρόμο που διάλεξα γιατί το όνειρο δε χωρίζεται ποτέ στα δύο. Πάντα ένας και πάντα εγώ...

Δυνατή, πρέπει να είσαι δυνατή, αυτό λέω συνέχεια στον εαυτό μου κι είμαι πάντα...
Μα να που σήμερα λυγίζω...Μπροστά σ΄αυτά τα ημερολόγια καλοκαιριού...
Οι σελίδες έμειναν όπως τις άφησα το προηγούμενο καλοκαίρι, καλογραμμένες κι αναλλοίωτες να τρυπάνε την ψυχή μου...
οι λέξεις έμειναν οι ίδιες αλλά εγώ προχώρησα τόσο πολύ που έμειναν πια μόνο τα ημερολόγια καλοκαιριού να μου θυμίζουν ότι κάποτε υπήρξα-με...

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Τώρα που η συγγνώμη , έγινε sorry…


Οι native speakers συμπατριώτες μου γράφουν πάντοτε σε άπταιστα  greeklish, καλημερίζουν πάντα ξενικά με ένα ελληνοπρεπέστατο hi (κι αν τους ρωτήσεις πώς γράφεται το χαίρεται θα γράψουν κάτι σαν κι αυτό : xerete-αμ δεν ξέρετε!) και την ώρα του αποχαιρετισμού τους πιάνει πάντοτε μία μελαγχολία για την Φοντάνα Ντι Τρέβι κι αντί να ρίξουν νόμισμα , ρίχνουν ένα ciao να ΄χει να βρίσκεται δίπλα στο bye-bye!!
Το μεσημέρι στη δουλειά, αραδιάζουν ένα σωρό ξενικούς όρους … το marketing, το management, ο administrator και δώστου τα anyway , τα  please και τα you know να παίρνουν φωτιά….
Κι εγώ που πάντα παραπονιόμουν για τη συγγνώμη που βρισκόταν στο στόχαστρο μίας επικείμενης αλλαγής γένους με ΤΟ συγγνώμη να δίνει και να παίρνει …ανά τα χρόνια είδα να χάνει κι εκείνο το δεύτερο το έρμο , το γ…
Έχασε το γένος του, έχασε το γάμα του και τελικά και την αξία του…(Γάμα τα....)
Ίσως γι΄ αυτό το sorry μοιάζει καταλληλότερο στις μέρες μας…(το οποίο φροντίζουμε πάντοτε να το γράφουμε επιμελώς με δύο r, μην τύχει και μας κοροϊδέψει κανείς για την ορθογραφία μας… εμάς τους native speakers της πλατείας Ομονοίας…)

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012

Μενιδιάτης-Hλεκτρονική εφημερίδα των Αχαρνών: Γέμισε χρυσόσκονη το θέατρο του Προφήτη Ηλία

Μενιδιάτης-Hλεκτρονική εφημερίδα των Αχαρνών: Γέμισε χρυσόσκονη το θέατρο του Προφήτη Ηλία: ΤΑΞΙΔΕΨΑΝ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ «ΠΛΑΝΗΤΗ ΠΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑ» ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΧΑΡΝΩΝ Πασπαλισμένοι...

Να διαφέρεις...

Πόσες φορές στη ζωή μου έχω ευχηθεί να ήμουν λίγο λιγότερη...Σε όλα...
Το να διαφέρεις είναι μεγάλο φορτίο...

Να έμοιαζα με ένα από τα κορίτσια της ηλικίας μου που αντιμετωπίζουν τη ζωή με ελαφρότητα και ανόητα χαχανητά. Να συζητάω αποκλειστικά για το επόμενο γαμήσι μου και να ζω μία ζωή όπως μου την έδωσαν...χωρίς καμία πρωτοτυπία, να ακολουθώ την ηλίθια μάζα που συσσωρεύεται με ένα ποτό στο χέρι κάθε Σάββατο βράδυ και να νομίζω ότι το νόημα τη ζωής βρίσκεται σε ανούσια ξενύχτια, μεθύσια και δώστου πάλι ανόητα χαχανητά!
Ένα χαζό κοντοπούτανο από τα πολλά που κυκλοφορούν!
Η ανοησία είναι το προνόμιο των πολλών , ένα προνόμιο που σε οδηγεί εύκολα στην ευτυχία...

Και ξαφνικά συνειδητοποιώ πόσο τυχερή είμαι που γεννήθηκα για να ξέρω και να σκέφτομαι...
Το να διαφέρεις είναι μεγάλο φορτίο , όμως δίδεται μόνο σε ανθρώπους που μπορούν να το αντέξουν...