Οι native speakers συμπατριώτες μου γράφουν πάντοτε σε άπταιστα greeklish, καλημερίζουν πάντα ξενικά με ένα ελληνοπρεπέστατο hi (κι αν τους ρωτήσεις πώς γράφεται το χαίρεται θα γράψουν κάτι σαν κι αυτό : xerete-αμ δεν ξέρετε!) και την ώρα του αποχαιρετισμού τους πιάνει πάντοτε μία μελαγχολία για την Φοντάνα Ντι Τρέβι κι αντί να ρίξουν νόμισμα , ρίχνουν ένα ciao να ΄χει να βρίσκεται δίπλα στο bye-bye!!
Το μεσημέρι στη δουλειά, αραδιάζουν ένα σωρό ξενικούς όρους … το marketing, το management, ο administrator και δώστου τα anyway , τα please και τα you know να παίρνουν φωτιά….
Κι εγώ που πάντα παραπονιόμουν για τη συγγνώμη που βρισκόταν στο στόχαστρο μίας επικείμενης αλλαγής γένους με ΤΟ συγγνώμη να δίνει και να παίρνει …ανά τα χρόνια είδα να χάνει κι εκείνο το δεύτερο το έρμο , το γ…
Έχασε το γένος του, έχασε το γάμα του και τελικά και την αξία του…(Γάμα τα....)
Ίσως γι΄ αυτό το sorry μοιάζει καταλληλότερο στις μέρες μας…(το οποίο φροντίζουμε πάντοτε να το γράφουμε επιμελώς με δύο r, μην τύχει και μας κοροϊδέψει κανείς για την ορθογραφία μας… εμάς τους native speakers της πλατείας Ομονοίας…)
Μέχρι να διαβάσω το άρθρο σου είχα την εντύπωση πως η λέξη "συγγνώμη" είναι γένους ουδέτερου κάτι σαν "το συγνόμι" και πληθυντικός "τα συγνόμια". Για να μην σχολιάσω και το ότι πια το έγγραφο δεν προφέρεται "ένγραφο" αλλά "έγκραφο". Και τόσα άλλα που πια με κάνουν να πιστεύω ότι σε λίγα χρόνια η γλώσσα που μάθαμε, δεν θα μιλιέται πια όπως την μάθαμε. Για την γραφή της ας μην το συζητήσουμε καν. Δυστυχώς !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται κι αντιδρούν, δε θα σταματήσει ποτέ να μιλιέται η ελληνική γλώσσα...(ευσεβής πόθος; )
ΔιαγραφήΟι γλωσσολόγοι λένε ότι οι γλώσσες είναι ζωντανοί οργανισμοί. Αλλάζουν, εξελίσσονται, κάποια τμήματα τους πεθαίνουν, άλλα νέα γεννιούνται. Υποθέτω ότι το ίδιο μπορεί να συμβεί σε μία γλώσσα και με την ραχοκοκκαλιά της, το αλφάβητο. Αυτό ακριβώς που ζούμε εδώ και κάπου δυο δεκαετίες, σε μία κακόγουστη επανάληψη των Ζακυνθινών & Μικρασιάτικων "Φραγκολεβαντίνικων", των τελών του 19ου - αρχών του 20ου αιώνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι που ολοένα και εντείνεται : προχτές σε μία ομάδα στο facebook "συζητούσα" με ένα troll(=>αναγκαστικά) που έγραφε σε greeklish. Πάνω στην "κουβέντα" όταν μου είπε ότι δεν κατανοώ τι γράφει την προέτρεψα να με βοηθήσει να κατανοήσω καλύτερα γράφοντας με ελληνικούς χαρακτήρες (έστω και ατόνιστους), ώστε να μην "σαρώνω" τα σχόλια της αλλά να τα διαβάζω κανονικά. Και τι μου λέει; "Να τα συνηθίσεις τα greeklish, πλέον έχουν καθιερωθεί"!!! :O
Καμπανάκι 140 db στα αυτιά μου αυτό. Χρειάζεται να αναστήσω ένα παλιό μου, ημιεγκαταλελειμμένο "σχέδιο", ίσως και να στήσω ένα εντελώς καινούριο πάνω από αυτό.
Ιστορικά οι γλώσσες ήταν πάντα εργαλείο κατάκτησης. Αν μία χώρα διαβρωθεί γλωσσολογικά, αν παρατήσει την γλώσσα της ή το αλφάβητό της, τα αφήσει να πεθάνουν, έχει ολοκληρωθεί το μεγαλύτερο μέρος της πολιτισμικής της διάβρωσης. Και όταν γίνει και αυτό η διάβρωση είναι ελεύθερη να επεκταθεί ανεμπόδιστα σε κάθε επίπεδο. Θα αφήσουμε την γλώσσα μας να πεθάνει; Ή θα παλέψουμε για αυτήν;
Το αγαπώ το σχέδιό σου..........................
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://killgreeklish.blogspot.gr/2009/03/h.html
Θα παλέψουμε...με καθένα από τα 24 γράμματά μας...