Μη χαθείς

-Δε θέλω να χαθείς...
-Ούτε εγώ...

Γιατί όταν είμαστε ερωτευμενοι, να βάζουμε το δεν ,το ούτε και το μη μπροστά;
Γιατί να μη βάζουμε απλά τις καρδιές μας ;
Και να πορεύονται  έτσι ενωμένες.

Γιατί να βάζουμε ανάμεσά μας τόσο ασήμαντα πράγματα, όπως
τα νεύρα, η ζήλια, το εγώ κι όλα εκείνα τα ανείπωτα ;
Γιατί να μη βάζουμε το σ΄αγαπώ μπροστά απ΄το σε θέλω;
Γιατί να μη βάζουμε το εμείς μπροστά απ΄τις φωνές;


Γιατί να γεμίζουμε το χώρο του κινητού μας με μηνύματα και κλήσεις, αντί να γεμίζουμε το χρόνο μας με περισσότερα απογεύματα πιασμένα χερι-χέρι;
Γιατί να γεμίζουμε τα μάτια μας με ηλεκρονικές παραστάσεις, αντί να τα γεμίζουμε με ηλιοβασιλέματα και ανατολές;
Γιατί να ψάχνουμε να βρούμε λεφτά για καφέδες, όταν οι βόλτες δεν κοστίζουν απολύτως τίποτα;

Γιατί να γεμίζουμε με γιατί το κεφάλι μας, όταν όλες οι απαντήσεις βρίσκονται σε ένα απλό φιλί;

Γιατί όλος ο κόσμος να μου χαμογελά , όταν μου λες ότι είσαι ερωτευμένος μαζί μου;
Και γιατί να χάνεται όταν μου κλείνεις βιαστικά το τηλέφωνο;

Γιατί να παίρνουν όλα νόημα όταν μου λες, μόνο για σένα φως μου;

όχι άλλα δεν, ούτε και μη γι΄απόψε.
(μόνο για σένα, τα αφήνω στην άκρη)




 

όλες του κόσμου οι Κυριακές

Να είναι κάτι Κυριακές  που αρχίζω να καταλαβαίνω τι είναι σημαντικό στη ζωή μου.
Κι από όλες τις Κυριακές που έχω ζήσει, θα σταθώ σ΄αυτήν.

Γιατί δεν έχω έρθει σ' αυτόν τον κόσμο για να ζω κάτω από τα στεγανά των άλλων, υπό τις σκέψεις, τα λόγια, τους ψιθύρους του κόσμου.
Έχω έρθει σ' αυτόν τον κόσμο για να ζω όλες μου τις Κυριακές στο πλάι σου.
Να καθόμαστε σε κάποιο παγκάκι του Πειραιά, ο κόσμος γύρω μας να μιλάει τόσο ανούσια, τόσο ίδια κι εμείς να μένουμε εκεί αγκαλιασμένοι πάνω από το υπαίθριο πάρκινγκ. Να μένουμε έτσι , κάθε φορά που ο ήλιος δύει. Να μένουμε έτσι κάθε Κυριακή. Ο αέρας να φυσάει κι εμείς να μένουμε ζεστοί έτσι αγκαλιασμένοι.

Κι όλες του κόσμου οι Κυριακές να ανατέλλουν για ΄μας ...


*Γιατί έχω έρθει σ' αυτόν τον κόσμο για να ζήσω τις Κυριακές μου, όπως τις θέλω εγώ.

Οι βουλές των λέξεων

Οι άνθρωποι αλλάζουν, οι εποχές περνούν κι όλες εκείνες οι λέξεις που λέμε ,πού να πηγαίνουν άραγε;
Σκορπίζονται στα καράβια των λιμανιών, στα αντίο των κτελ, στους αέρηδες των κυκλάδων, στα φθινοπωρινά βορειαδάκια της Αθήνας, στις βροχές της Κηφισίας, σε όλα τα 054 του κόσμου που μας έφτασαν στους προορισμούς μας, σε όλα τα τρένα του κόσμου που μας πήγαν στην επόμενη στάση, σ΄εκείνα τα βράδια που δεν μπορείς να ξεκολλήσεις από το αυτοκίνητο και να να πεις καληνύχτα.

Σκορπίζονται στις αποστάσεις που κρατάμε μέχρι να δώσουμε το πρώτο μας φιλί, χοροπηδούν ανάμεσα στις πλεγμένες παλάμες μας, φτιάχνουν το μέλλον και το καταστρέφουν...
Φτιάχνουν το παρόν και το καταστρέφουν με το παρελθόν...

Δημιουργούν γέλια , τηλέφωνα βιαστικά, τηλέφωνα πολύωρα
Και σκορπίζουν τη ζωή μας στο χρόνο , με έναν τρόπο που κανείς δεν ορίζει, παρά μόνο οι βουλές των λέξεων.

Και σκορπίζονται και πάλι στους αιθέρες για να πετάξουν πάνω από τις ζωές μας και να δημιουργήσουν καινούργια "Σ'αγαπώ".

Να κοιμόμασταν πλάι-πλάι

Να κοιμόμασταν πλάι-πλάι

να κοιταζόμασταν στα μάτια

με βλέμματα που λαμπυρίζουν μέσα στο σκοτάδι

Να πιανόμασταν χέρι-χέρι

~Κάποτε θα γίνει~

κι ύστερα να ξάπλωνα στο λαιμό σου

κι εκεί να αποκοιμιόμουν

Να μέναμε έτσι μέχρι το επόμενο πρωί

Να μέναμε έτσι μέχρι το επόμενο βράδυ

και οι μέρες

να περνούσαν κι εμείς να μέναμε πλάι-πλάι

~Κάποτε θα γίνει~

Να περνούσαν τα χρόνια

κι εμείς να μέναμε πλάι-πλάι

με τα μάτια μας να λαμπυρίζουν κάθε φορά που συναντιούνται

και τα σώματά μας να μένουν έτσι...

Μόνο μια ευχή έχω: Να κοιμόμασταν πλάι-πλάι

Είναι από ΄κείνους τους χειμώνες...

Είναι από ΄κείνες τις βραδιές που κρυώνεις κι ο καλός σου σε σκεπάζει με το μπουφάν του και προσέχει συνεχώς μήπως ένα εκατοστό του ώμου σου μείνει ακάλυπτο...

Είναι από ΄κεινους τους έρωτες που σε κάνουν να νιώθεις τόσο υπέροχα που είσαι εσύ...  

Είναι από ΄κεινες τις μέρες που λέω αχ ,κοιτάζω έξω απ΄το παράθυρο και δεν αναστενάζω... (βλέπεις είναι από ΄κεινους τους αναστεναγμούς ...της ευτυχίας)

Να για κάτι τέτοια αγαπώ αυτούς τους χειμώνες ♥

Να γίνεσαι

Φοβάμαι. Το ξέρω ότι φοβάμαι.
Όμως κάθε φορά που φοβάμαι, δεν κλαίω , δεν κρύβομαι, δεν το βάζω στα πόδια.
Ισιώνω την πλάτη μου, σηκώνω το κεφάλι μου ψηλά και κοιτάζω το αντικείμενο του φόβου μου στα μάτια.
Κι αυτό είναι πάντα το πρώτο βήμα για να γίνεσαι...

Τα 9 συμπτώματα του έρωτα!

Δεν είναι βήχας, δεν είναι πυρετός...
Παρακάτω ακολουθούν τα εννιά συμπτώματα που παρουσιάζει κάθε ερωτευμένος που σέβεται τον εαυτό του!!

Παρακαλούνται όσοι ταυτίζονται να εξοπλιστούν με γερές δόσεις φιλιών και φύγαμε!!

Σύμπτωμα νούμερο 1: Στέφανος Χίος

Ανοίγεις την τηλεόραση και βλέπεις το Στέφανο Χίο να ωρύεται και η φωνή του στ' αφτιά σου μοιάζει με απαλό ανοιξιάτικο τιτίβισμα!

Σύμπτωμα νούμερο 2:Ο έρωτας θέλει μπουζούκι και μπαγλαμαδάκι
Ακούς τους γύρω σου να μιλούν για κρίση και το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό είναι το άσμα πασίγνωστου αηδού , που τραγουδούσατε παρέα με το αμόρε!

Σύμπτωμα νούμερο 3: Ωραίο καιρό έχει σήμερα!

Αχ τι όμορφη μέρα ,λες και κοιτάς έξω από το παράθυρο που βρέχει!!

Σύμπτωμα νούμερο 4: Κινητό-σκουλαρήκι
Θέλεις να σε παίρνει παντού (στη δουλειά, στο σπίτι, στη βόλτα)
...τηλέφωνο...!!!

Σύμπτωμα νούμερο 5:Οι κοσμοθεωρίες!

Όλες αυτές οι θεωρίες που έχτιζες τόσον καιρό επιμελώς περί έρωτα κι αυταπάτης, γκρεμίζονται εν μία νυκτί από ματιές και φιλιά! Δε βαριέσαι, θα φτιάξεις καινούργιες με εκείνον κι εσένα μαζί !

Σύμπτωμα νούμερο 6: Η Τζούλια, η Μαριάννα κι εσύ!! 

-Αααα, δε θέλω να γίνουμε σαν αυτά τα ζευγάρια στις καφετέριες που προσφέρουν free porn στους λυγούρηδες θαμώνες, του λες και δε σταματάς να τον φιλάς, να τον δαγκώνεις, να τον χαϊδεύεις, να τον τσιμπάς για κανένα διωράκι!!

*Τον κάτσιασες τον χριστιανό, άστον να πιει και μια γουλιά απ΄τον καφέ του!

Σύμπτωμα νούμερο 7: Εγώ να ψάξω κινητό;;; Πας καλά;;;;;

-Εγώ ΠΟΤΕ, στο ορκίζομαι , ισχυρίζεσαι και το φωτοστέφανο παραλίγο να λάμψει πιο πολύ κι από τον ήλιο στον ουρανό!

*εεε, εντάξει για όλα υπάρχει η πρώτη φορά!

Σύμπτωμα νούμερο 8: Να 'τανε η ζήλια ψώρα!
-Ποια είναι αυτή;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Όχι, ΒΕΒΑΙΑ δε ζηλεύω !Ανάκριση, εγώ;;;;(ενώ το νερό με τα αυγά κοχλάζει...!!!)

Σύμπτωμα νούμερο 9: Μα αφού σου είπα , Μένιο ,μ' ενοχλεί!!

Ώρα 01:00 το βράδυ , στο αυτοκίνητο:

-Μωρό μου, πρέπει να φύγω ,του λες. Είναι ήδη αργά κι αύριο δουλεύουμε!
Έλααααααααα , σταμάτααααααααααα.......

Ώρα 3:00 το βράδυ , στο αυτοκίνητο:

-Μωρό μου, πρέπει να φύγω ,του λες. Είναι ήδη αργά κι αύριο δουλεύουμε!

Έλααααααααα , σταμάτααααααααααα.......

*κι αυτός ο μονόλογος συνεχίζεται όλη τη βραδιά!

Υ.Γ.-Τι λέτε γιατρέ μου , είναι ανησυχητικό;;;;