Ξεκινήματα...

Κουράστηκα να περιμένω το φεγγάρι να φωτίσει το λιμάνι των ονείρων μου. Στο ασέληνο τοπίο δε βλέπω παρά μόνο  τις στάλες της βροχής να πέφτουν και περιμένω το φεγγάρι να μου δείξει το δρόμο μου.

Και περιμένω εδώ μέρες...και θα περιμένω εδώ χρόνια ώσπου να καταλάβω ότι το φεγγάρι δε θα ΄ρθει ποτέ. Ο δρόμος είναι ήδη σχεδιασμένος για μένα κι είναι αυτός που θα με οδηγήσει στο φως. Πρέπει μόνο να σταματήσω να περιμένω κάτι που ήδη με περιμένει. Πρέπει να σηκωθώ κι ας μου ανακατεύει την ψυχή ο δυνατός αέρας κι ας μην μπορώ να δω το κίνητρο πίσω απ΄όλα αυτά.

Γιατί αν δε σταματήσω να περιμένω το μόνο που θα πετύχω είναι να σπαταλήσω τις ώρες μου στη βροχή, μόνη και σκοτεινή , περιμένοντας να έρθει κάτι που δεν ξεκίνησε ποτέ. Σαν τη ζωή μου που περιμένει να ξεκινήσει , ενώ έχει ήδη ξεκινήσει. Σαν το μυαλό μου που μου παίζει παιχνίδια με το παρελθόν και δε μ΄αφήνει να ζήσω.

Όσο κι αν φοβάμαι να σηκωθώ και να ακολουθήσω τον άγνωστο δρόμο μου θα το κάνω γιατί δεν έχω τι να περιμένω πια...