Πολιτισμός ή ηλιθιότητα;

 Συχνά αναρωτιέμαι για την αλήθεια αυτού του κόσμου. Όλα ξεκινούν με ένα αθώο ψέμα. Έρχεται πάντα εκείνη η στιγμή στη ζωή του κάθε ανθρώπου που κάποιος θα σε πλησιάσει απειλητικά και θα σε ρωτήσει "Πώς είμαι;" Και τι να απαντήσεις όταν βλέπεις μία μούρη άσχημη και κακοβαμμένη, ένα μαλλί ποτισμένο στη λακ έτοιμο για παρανάλωμα,  ένα ρούχο που ασφυκτιά πάνω σ΄ένα όχι και τόσο καλλίγραμμο κορμί.... αρκείσαι σ΄ένα χαμόγελο και σ΄ένα "Πολύ ωραία/ος"(και σκέφτεσαι από μέσα σου ότι η αλήθεια είναι δουλειά του καθρέφτη κι όχι δική σου).
Κι ύστερα ακολουθεί το επόμενο στάδιο όπου όλο και κάποιο "φίδι" θα βρεθεί μπροστά σου(ή ακόμα και καθισμένο στο διπλανό τραπέζι) . Κι εκεί που είσαι έτοιμος να χρησιμοποιήσεις όλο το ελληνικό μεγαλείο αυτής της γλώσσας και να εκστομίσεις φράσεις ανείπωτης φαντασίας και λεξιλογικού πλούτου....ξαφνικά απ΄το μυαλό σου περνάει η λέξη "πολιτισμός"(πανάθεμά σε!). Κι αντί για το μεγάλο σου θρίαμβο που θα σε αναγάγει σε νέο Μπαμπινιώτη(τουλάχιστον!) , συμβιβάζεσαι σε μία κουβέντα ενημερωτικού τύπου(Τι κάνεις; Καλά εσύ; Αχ αλήθεια , πόσο χαίρομαι για ΄σένα-ενώ στο μυαλό σου έχεις ήδη μεταμορφώσει το κουταλάκι του καφέ σε φονικό όπλο).
Αν ισχύει ο μύθος ότι η ελληνική γλώσσα αποτελείται από τουλάχιστον 6 εκατομμύρια λέξεις, τι είναι άραγε αυτό που μας κάνει να κολλάμε σε μία; Αν  χαμογελάμε σε όσους αντιπαθούμε, αν αντί για" άντε μου στο διάολο" λέμε "θα τα πούμε βρε " , αν αντί για "δε μου αρέσει" , λέμε "πολύ καλό" υπάρχει στ΄αλήθεια πολιτισμός;
Κι ύστερα ακολουθούν οι σχέσεις μας με τους ανθρώπους που αγαπάμε πραγματικά. Αυτός ο "πολιτισμός" μας συνοδεύει ως επακόλουθο μίας συμπεριφοράς που έχουμε εκλογικεύσει ως αληθινή. Κρυβόμαστε πίσω από λέξεις και χαμόγελα για να μην παραδεχτούμε ότι το κολλητό φόρεμα που διαλέξαμε δεν ταιριάζει στο όχι και τόσο καλλίγραμμο κορμί της σχέσης μας....Τι κι αν ρουφάμε την κοιλιά μας, τι κι αν έχουμε πανιάσει από το κράτημα της αναπνοής, τι κι αν ακούσαμε από τους γύρω μας "πολύ ωραίοι"....μέσα μας όλοι ξέρουμε ότι δε μας ταιριάζει...

Το πρώτο μου........Skype.....

Η ώρα είναι 2 παρά το βράδυ κι εγώ όπως πάντα δεν έχω διάθεση να κοιμηθώ. Κάθομαι και παρατηρώ τον εαυτό μου(αφού κανείς άλλος δεν είναι ξύπνιος) που πληκτρολογεί στο laptop και το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι η σκέψη ότι από τότε που ξεκινήσαμε να γράφουμε στον υπολογιστή οι λέξεις δεξιόχειρας και αριστερόχειρας έχουν χάσει την αξία τους. Οι άνθρωποι πλέον γράφουν και με τα δυο τους χέρια. Ένας δεξιόχειρας στο μέλλον θα είναι ότι κι ο γαλατάς γι΄αυτήν την εποχή... παρελθόν...! Αν το στυλό αντικαταστάθηκε από τα πλήκτρα, τα cd από το youtube, οι εφημερίδες από ηλεκτρονικά sites και blogs , τα φωτογραφικά άλμπουμ από σκληρούς δίσκους , τα ελληνικά από τα greeklish τότε κοιτώντας το δωμάτιό μου νομίζω ότι βρίσκομαι σε ένα τεράστιο πεδίο με αντίκες!
Και μετά μου έρχεται η τρελή σκέψη... αν σιγά-σιγά εξαλείφονται οι λέξεις και οι έννοιες και νέα δεδομένα προστίθενται στη ζωή μας, θα μπορούσε αυτή η κοινωνία να είναι η απαρχή ενός καινούργιου κόσμου; Αν άγνωστοι απ΄ όλον τον κόσμο έχουν τη δυνατότητα να επικοινωνούν ηλεκτρονικά μεταξύ τους ,να ανταλλάσσουν απόψεις και στιγμές μέσω φωτογραφιών ,τότε το πρώτο ραντεβού της επόμενης γεννιάς θα μπορούσε να νοείται μία 3ωρη κουβέντα μέσω Skype (με τον άντρα φυσικά να επιβαρύνεται με τη χρέωση της τηλε-κλήσης...μερικά πράγματα είναι σταθερές αξίες ανά τους αιώνες!);

Τα 5 πράγματα που με κάνουν και βαριέμαι...

1. Η εμμονή όλων των ανθρώπων γύρω μου να παίζουμε επιτραπέζια και παιχνίδια που ψάχνουμε τους δολοφόνους, τους αναπτήρες ,τη νύχτα που πέφτει στο Παλέρμο, τα ζώα-τα φυτά-τα πράγματα... Εγώ για έναν καφέ ήθελα να βγω.......
2. Η συσκευασία του ψωμιού του τοστ. Κάθε φορά πρέπει να την επισυνάπτω με εκείνο το πλαστικό πραγματάκι που γρατζουνά τα δάχτυλά μου...
3.Η Αμαρυλλίς που θέλει ντε και καλά να μας αποδείξει ότι είναι τραγουδίστρια...
4.Τα διάφορα status των φίλων μου στο facebook που νομίζουν ότι είναι έξυπνα και χιουμοριστικά...Θερμή παράκληση: όποιος δεν μπορεί να χειριστεί το λόγο σωστά , ας σωπάσει για πάντα.....
5. Οι γυναίκες που το παίζουν γκόμενες ποζάροντας με λάγνο βλέμμα, με φόντο τα μαγευτικά πλακάκια του μπάνιου τους και την εξωτική λεκάνη της τουαλέτας ...

Βαριέμαι, βαριέμαι, βαριέμαι!!!

Μητσοκαμμένες......(2008)

Ήρθε η ώρα ο κάθε Μήτσος να κάτσει στον πάγκο του!!
Προσοχή για όσες ανυποψίαστες:κυκλοφορούν ελεύθεροι σε κάθε γωνιά του πλανήτη....don't touch ...they cause nothing but troubles....


Στατιστικές έρευνες δείχνουν ότι 1 στις 2 Ελληνίδες έχει καεί από Μήτσο!!
Γι'αυτό μη ντρέπεστε να το παραδεχτείτε!!Δεν είναι δικό σας το λάθος,φταίει απλά η κακή ενημέρωση από το σχολείο και το οικογενειακό περιβάλλον!!
Η σωστή πρόληψη είναι το πρώτο βήμα:κάτι που σημαίνει όταν γνωρίζουμε ένα αγόρι/άντρα ρωτάμε πρώτα από όλα το όνομά του!! Και κυρίως από πού προέρχονται υποκοριστικά τύπου Τάκης!!
Αν το όνομα ταυτίζεται με το Δημήτρης όπου φύγει φύγει!!!
Δε δείχνουμε αδυναμία στα όμορφά του μάτια!!Είναι παραπλανητικό(ποτέ δεν είναι τόσο αθώα όσο φαίνονται)!!
Κι επειδή έχω την αμυδρά υποψία ότι μετά τη δημιουργία αυτού του κειμένου όλοι οι Δημήτρηδες του κόσμου θα κυκλοφορούν υποψιασμένοι και ενδεχομένως δε θα συστήνονται πλέον με το πραγματικό τους όνομα παρακάτω παρατίθενται ορισμένα χρήσιμα tips για να ξεχωρίζουμε αν είναι Μήτσος ή όχι:
1.Ένας Μήτσος πάντα έχει βλέμμα σαγηνευτικό που σε παραπλανεί
2.Ένας Μήτσος πάντα κρατάει με μαγκιά το τσιγάρο και το πετάει κάτω με απίστευτη βιαιότητα.
3.Ένας Μήτσος πάντα φλυαρεί επί ώρες κι έχει άποψη για όλα τα θέματα,ώστε να σε γοητεύσει με το μυαλό του.
4.Ένας Μήτσος πάντα χάνει εύκολα την ψυχαραιμία του και γίνεται οξύθυμος.

και τώρα αγαπητή μου αθώα αναγνώστρια του blog αν ο δικός σου υποτιθέμενος¨Γιώργος¨ συγκεντρώνει όλα τα παραπάνω στοιχεία τι περιμένεις;;;;;;;;;;;;;;;;;είναι κρυφο Μήτσος-ΦΥΓΕ όσο είναι καιρός!!!!!!!!!!!

Χιόνι

Λένε ότι η ζωή είναι στιγμές...Εγώ πιστεύω ότι οι στιγμές βρίσκονται κάπου ανάμεσα στα διαλείμματα της ζωής... Όπως σήμερα. Ανάμεσα στην καθημερινότητά μου και στις σκέψεις μου στάθηκα για μια στιγμή στο παράθυρο, χαζεύοντας απ΄έξω... Κοιτώντας τις λευκές νιφάδες που σκέπαζαν τις σκεπές, ένιωσα ότι τόσον καιρό ζούσα σε μια γυάλινη μπάλα από ΄κεινες που τις κουνάς και η άσπρη μάζα που ήταν συσσωρευμένη στον πάτο ξαφνικά χωρίζεται σε εκατομμύρια μικρές νιφάδες και γίνεται χιόνι... Λευκός θόρυβος σ΄όλη την πόλη. Κι έτσι ξαφνικά ο Μάρτης μοιάζει με Χριστούγεννα. Ένα διάλειμμα ανάμεσα στη βροχή και στη λιακάδα. Αυτό είναι οι στιγμές...
Κι όχι πια υπό την προστασία μίας γυάλινης μπάλας...  Εξάλλου τι σημασία έχει κάτι αν δεν το ζεις με όλες σου τις αισθήσεις κι ας γίνεις μούσκεμα κι ας είσαι στο κρεβάτι για μέρες...; Το χιόνι είναι ένα πολύ όμορφο θέαμα ακόμα κι από μακριά, ακόμα και μέσα από γυάλινα τείχη , όμως μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να χτίσεις το δικό σου χιονάνθρωπο...

Το επόμενο βήμα....

Ξαφνικά Μάρτης. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει τον τελευταίο καιρό αλλά νιώθω ότι ο χρόνος κυλάει πολύ γρήγορα. Δεν ξέρω ποτέ τι μέρα είναι , τι ημερομηνία έχουμε , ευτυχώς η Σόφι μου λέει ένα καλό μήνα και καταλαβαίνω ότι ήρθε η άνοιξη πια. Περνώ τις ώρες μου παρατηρώντας κυρίως (από τους γονείς μου-λατρεμένοι μου πόσα ακόμα θα υποστούν- μέχρι και τον τελευταίο άγνωστο που συναντώ στο δρόμο-και τελικά νομίζει ότι τον καμακώνω......ουφφφφ) και ψάχνοντας απεγνωσμένα το "επόμενο βήμα". Πιστεύω ότι έρχεται η στιγμή στη ζωή κάθε ανθρώπου που ο προγραμματισμός που είχε κάνει τα προηγούμενα χρόνια δεν τον καλύπτει πια.  Αν ήμασταν σε ταινία η στιγμή αυτή θα κρατούσε μόνο λίγα δευτερόλεπτα και το διάστημα μέχρι ο/η πρωταγωνιστής/ρια να υλοποιήσει τα νέα του/της σχέδια θα "ντυνόταν" με ένα χαλαρό τραγουδάκι και  το "επόμενο βήμα" θα ΄χε ήδη φτάσει. Δυστυχώς δεν είμαστε... και το διάστημα της αναμονής για το επόμενο βήμα κρατάει όσα βήματα περικλύει ένας περίπατος μέχρι τα βάθη της Ασίας..... Αν τρέξεις για να φτάσεις πιο γρήγορα θα κουραστείς και θα τα παρατήσεις, αν πας πιο σιγά για να γλυτώσεις δυνάμεις, θα βαρεθείς και θα τα παρατήσεις.Η μόνη επιλογή είναι να συνεχίσεις να περπατάς με τον ίδιο ρυθμό και να απολαύσεις το τοπίο πριν φτάσεις στον προορισμό σου.(μάλλον έχει δίκιο ο Καβάφης...). Άλλωστε πόσες φορές θα σου δοθεί η δυνατότητα για έναν περίπατο ως τα βάθη της Ασίας;