Ακόμα κι όταν γύρω μου όλος ο κόσμος καταρρέει , εγώ κλείνω τα μάτια μου και μεταφέρομαι στο εκεί που πρέπει να βρίσκομαι. Φτιάχνω τις επόμενες εικόνες του αύριο και τις κρατώ για όπλο όταν ξανανοίγω τα μάτια μου κι έρχομαι αντιμέτωπη με την πραγματικότητα του παρόντος.
Στην αρχή έχεις την έμπνευση... κι ύστερα η έμπνευση γίνεται στόχος, το μυαλό κυριεύται από λέξεις που τον περιγράφουν...και συνεχίζουν να τον περιγράφουν μέχρι οι λέξεις να αποτυπωθούν με εικόνες κι οι εικόνες να γίνουν εικόνα... μία ενιαία μορφή ενός όλου που αντικατοπτρίζει όλη αυτή τη φλυαρία των λέξεων. Κάθε μέρα συμπληρώνεις και μια νέα παράμετρο της και την κάνεις ολοένα και πιο αληθινή. Όταν φτάνεις στο υπέρτατο σημείο αληθοφάνειας δε μένει παρά να την υλοποιήσεις(δηλαδή να την κάνεις ορατή και στους άλλους γύρω σου).
Είναι ο κανόνας που σκιαγραφεί τη ζωή μας. Οι εικόνες που φτιάχνουμε στο μυαλό μας , είναι το άμεσο μέλλον μας. Όλη η ζωή μας ουσιαστικά βρίσκεται αποθηκευμένη στο μυαλό μας και πουθενά αλλού(ίσως και στα μυαλά εκείνων που συμμετέχουν σ' αυτήν αλλά ο μοναδικός άνθρωπος που είναι πάντοτε μαζί μας σε όλες μας τις στιγμές είναι ο ευατός μας). Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να ξέρει καλύτερα το παρελθόν και το παρόν μας από τους ίδιους μας τους εαυτούς κι άρα κανείς δεν μπορεί να οικοδομήσει το μέλλον μας καλύτερα από μας. Το όνειρά μας δεν είναι παρά μόνο σκόρπιες λέξεις που πρέπει να συντάξουμε και να αποτυπώσουμε σε εικόνες. Το μυαλό μας έχει το παρελθόν , το μυαλό μας έχει το παρόν κι είναι εκείνο που θα μας πάει στο μέλλον...
(και θα μας πάει .......)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου