Άνθρωποι που πηγαινοέρχονται βιαστικοί περιμένοντας το τελευταίο 054 γι' αυτήν την Κυριακή, διερχόμενα ταξί που αναβοσβήνουν τα φώτα τους ψάχνοντας για πελάτες, μια κλούβα σταματημένη δίπλα στη βουλή κι εγώ.
Σα να αλλάζει κάτι στον αέρα αυτής της πόλης. Και στα μεθεόρτια αυτής της πανσελήνου του Γενάρη, κάτι άλλο κάνει να ανεμίζει την ελληνική σημαία στη βουλή.
Κάτι μπλέκεται στους αιθέρες και στην ψυχή μου. Ξέρω τι είναι.
Μια πρόωρη άνοιξη κι απόψε. Ανάμεσα στα δέντρα του εθνικού κήπου και στα ανθοπωλεία του Συντάγματος. Ηλεκτρισμένη ανάμεσα στα χαμόγελά μας. Χαμογελάει στις τέντες των περιπτέρων που πετούν πάνω απ' το κεφάλι σου. Άγουρη, αλλά ικανή για τόσο δα μικρά θαύματα.
Σχεδόν άνοιξη κι απόψε.
Κι ευτυχία...
Σα να αλλάζει κάτι στον αέρα αυτής της πόλης. Και στα μεθεόρτια αυτής της πανσελήνου του Γενάρη, κάτι άλλο κάνει να ανεμίζει την ελληνική σημαία στη βουλή.
Κάτι μπλέκεται στους αιθέρες και στην ψυχή μου. Ξέρω τι είναι.
Μια πρόωρη άνοιξη κι απόψε. Ανάμεσα στα δέντρα του εθνικού κήπου και στα ανθοπωλεία του Συντάγματος. Ηλεκτρισμένη ανάμεσα στα χαμόγελά μας. Χαμογελάει στις τέντες των περιπτέρων που πετούν πάνω απ' το κεφάλι σου. Άγουρη, αλλά ικανή για τόσο δα μικρά θαύματα.
Σχεδόν άνοιξη κι απόψε.
Κι ευτυχία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου