Είχα κουραστεί να βλέπω αυτά τα απαίσια κακομαθημένα μικρομέγαλα που κυκλοφορούν σε όλα τα ιδιωτικά (και μη )σχολεία της Αθήνας. Είχα κουραστεί να βλέπω παιδιά χωρίς νεύρο που τους κάνεις μία ερώτηση και σε κοιτούν σα να έκανες κάτι εξωπραγματικό!
Επιτέλους είχα ανάγκη να δω παιδιά με γέλιο, με δρατηριότητες, παιδιά που παίζουν στην αυλή και τρέχουν, που κάνουν θόρυβο! Παιδια που κολυμπούν , που χαίρονται με τον ήλιο και τη θάλασσα, που ενθουσιάζονται με ένα βιβλίο, που παθιάζονται με ένα θεατρικό παιχνίδι, παιδιά που έχουν φίλους κι όχι εχθρούς, που πέφτουν και χτυπούν, που τσακώνονται, που δεν έχουν καμία όρεξη να παίζουν με υπολογιστές , που δεν έχουν ανάγκη τα κινητά των γονιών τους για να περάσουν την ώρα τους. Τέτοια είναι τα Πουλιά του Σώματος Ελληνικού Οδηγισμού της Σκιάθου! Το ήξερα από την προηγούμενη φορά που είχαμε συνεργαστεί στα Χάνια Πηλίου γι' αυτό και με τεράστια χαρά τα ξανασυνάντησα, αυτή τη φορά στην Σκιάθο!
Κι ένιωσα πολύ τυχερή που αυτά τα συγκεκριμένα παιδιά ήξεραν το όνομά μου, είχαν διαβάσει τα βιβλία μου κι όταν με ξαναείδαν στο νησί τους, έπεσαν όλα μαζί στην αγκαλιά μου! Περάσαμε ολόκληρη τη μέρα μαζί με εκείνα και τα στελέχη του ΣΕΟ Γιαννούλα Κοκολιού, Σεβεριάνα Βέργα, Κωνσταντίνα Αντωνίτσα και Φιλιώ Φεργάδη και κατάλαβα γιατί τα παιδιά αυτά είναι τόσο ζωντανά!
Μία ολόκληρη μέρα ήταν γεμάτη από δραστηριότητες(όχι απ' αυτές τις υποτιθέμενες που πληρώνουν εδώ στην Αθήνα οι γονείς ένα σωρό λεφτά για να γίνουν τα παιδιά τους ακόμα πιο σνομπ). Το μυαλό των πουλιών δε σταμάτησε ούτε στιγμή να ζυμώνεται...!
Μπάνιο, τραγούδι, περπάτημα, ζωγραφική, θεατρικό παιχνίδι, η μέρα είχε απ' όλα !! Τα παιδιά λειτουργούσαν σα μια ομάδα αλλά παράλληλα τόσο ανεξάρτητα!
Για μένα συγκλονιστική στιγμή ήταν η επιστροφή μας από το μπάνιο στο κτήριο του ΣΕΟ για να προετοιμαστούμε για την παρουσίαση του βιβλίου. Καθ΄όλη τη διάρκεια της διαδρομής ανάμεσα στον Σκιαθίτικο ήλιο και τις μωβ βουκαμβίλιες τα παιδιά υπό την καθοδήγηση του Σοφού Πουλιού-Γιαννούλα, τραγουδούσαν όλα μαζί συνθήματα! Οι τουρίστες μας κοιτούσαν χαμογελώντας και οι κάτοικοι χαίρονταν για τα νιάτα του τόπου. Ένιωσα σχεδόν συγκινημένη που ήμουν μέρος αυτής της ιερής πορείας!
Όταν ήρθε η ώρα να παρουσιάσουμε το βιβλίο μου "Ο πλανήτης που χαμογελά", τα παιδιά συνεργάστηκαν άψογα, χωρίς παράπονα, χωρίς χαζομάρες, χωρίς ναζάκια για το ποιος είναι πιο ωραία ντυμένος ή ποιος λέει πιο πολλά λόγια! Ήξεραν όλοι πόσο σημαντικοί είναι για να βγει ωραίο το συνολικό αποτέλεσμα. Η Γιαννούλα , η Κωνσταντίνα, η Σεβεριάνα και η Φιλιώ ανέλαβαν να δημιουργήσουν το ονερικό σκηνικό με απλά υφάσματα, χρυσόσκονη και πολλή φαντασία! Έφτιαξαν έναν ολόκληρο, νέο κόσμο σχεδόν από το τίποτα! Έβαψαν κι έντυσαν τα παιδιά κι έκαναν το δικό μου πλανήτη να χαμογελάσει πιο δυνατά από ποτέ!
Η αυλή του ΣΕΟ γέμισε από χρώματα και γέλια και παιδικές φωνές και χρυσόσκονες.
Αυτές είναι οι δράσεις του Σώματος Ελληνικού Οδηγισμού κι είμαι πολύ περήφανη που επέλεξαν εμένα για να κλείσουμε μαζί τις εκδηλώσεις τους γι' αυτήν τη χρονιά!
Ευχαριστώ πολύ για όλα και πιο πολύ για το καλύτερο απόγευμα της ζωής μου...
Επιτέλους είχα ανάγκη να δω παιδιά με γέλιο, με δρατηριότητες, παιδιά που παίζουν στην αυλή και τρέχουν, που κάνουν θόρυβο! Παιδια που κολυμπούν , που χαίρονται με τον ήλιο και τη θάλασσα, που ενθουσιάζονται με ένα βιβλίο, που παθιάζονται με ένα θεατρικό παιχνίδι, παιδιά που έχουν φίλους κι όχι εχθρούς, που πέφτουν και χτυπούν, που τσακώνονται, που δεν έχουν καμία όρεξη να παίζουν με υπολογιστές , που δεν έχουν ανάγκη τα κινητά των γονιών τους για να περάσουν την ώρα τους. Τέτοια είναι τα Πουλιά του Σώματος Ελληνικού Οδηγισμού της Σκιάθου! Το ήξερα από την προηγούμενη φορά που είχαμε συνεργαστεί στα Χάνια Πηλίου γι' αυτό και με τεράστια χαρά τα ξανασυνάντησα, αυτή τη φορά στην Σκιάθο!
Κι ένιωσα πολύ τυχερή που αυτά τα συγκεκριμένα παιδιά ήξεραν το όνομά μου, είχαν διαβάσει τα βιβλία μου κι όταν με ξαναείδαν στο νησί τους, έπεσαν όλα μαζί στην αγκαλιά μου! Περάσαμε ολόκληρη τη μέρα μαζί με εκείνα και τα στελέχη του ΣΕΟ Γιαννούλα Κοκολιού, Σεβεριάνα Βέργα, Κωνσταντίνα Αντωνίτσα και Φιλιώ Φεργάδη και κατάλαβα γιατί τα παιδιά αυτά είναι τόσο ζωντανά!
Μία ολόκληρη μέρα ήταν γεμάτη από δραστηριότητες(όχι απ' αυτές τις υποτιθέμενες που πληρώνουν εδώ στην Αθήνα οι γονείς ένα σωρό λεφτά για να γίνουν τα παιδιά τους ακόμα πιο σνομπ). Το μυαλό των πουλιών δε σταμάτησε ούτε στιγμή να ζυμώνεται...!
Μπάνιο, τραγούδι, περπάτημα, ζωγραφική, θεατρικό παιχνίδι, η μέρα είχε απ' όλα !! Τα παιδιά λειτουργούσαν σα μια ομάδα αλλά παράλληλα τόσο ανεξάρτητα!
Για μένα συγκλονιστική στιγμή ήταν η επιστροφή μας από το μπάνιο στο κτήριο του ΣΕΟ για να προετοιμαστούμε για την παρουσίαση του βιβλίου. Καθ΄όλη τη διάρκεια της διαδρομής ανάμεσα στον Σκιαθίτικο ήλιο και τις μωβ βουκαμβίλιες τα παιδιά υπό την καθοδήγηση του Σοφού Πουλιού-Γιαννούλα, τραγουδούσαν όλα μαζί συνθήματα! Οι τουρίστες μας κοιτούσαν χαμογελώντας και οι κάτοικοι χαίρονταν για τα νιάτα του τόπου. Ένιωσα σχεδόν συγκινημένη που ήμουν μέρος αυτής της ιερής πορείας!
Όταν ήρθε η ώρα να παρουσιάσουμε το βιβλίο μου "Ο πλανήτης που χαμογελά", τα παιδιά συνεργάστηκαν άψογα, χωρίς παράπονα, χωρίς χαζομάρες, χωρίς ναζάκια για το ποιος είναι πιο ωραία ντυμένος ή ποιος λέει πιο πολλά λόγια! Ήξεραν όλοι πόσο σημαντικοί είναι για να βγει ωραίο το συνολικό αποτέλεσμα. Η Γιαννούλα , η Κωνσταντίνα, η Σεβεριάνα και η Φιλιώ ανέλαβαν να δημιουργήσουν το ονερικό σκηνικό με απλά υφάσματα, χρυσόσκονη και πολλή φαντασία! Έφτιαξαν έναν ολόκληρο, νέο κόσμο σχεδόν από το τίποτα! Έβαψαν κι έντυσαν τα παιδιά κι έκαναν το δικό μου πλανήτη να χαμογελάσει πιο δυνατά από ποτέ!
Η αυλή του ΣΕΟ γέμισε από χρώματα και γέλια και παιδικές φωνές και χρυσόσκονες.
Αυτές είναι οι δράσεις του Σώματος Ελληνικού Οδηγισμού κι είμαι πολύ περήφανη που επέλεξαν εμένα για να κλείσουμε μαζί τις εκδηλώσεις τους γι' αυτήν τη χρονιά!
