Glory or Hole ?

Πάντα πίστευα  ότι αν μια κοινωνία νοσεί σ΄ έναν τομέα , είναι αδύνατο να μη νοσήσει στους περισσότερους στο σύνολό της. Σαν ένα ανθρώπινο σώμα. Όλα τα μέλη της είναι αλληλένδετα και αλληλοεπηρεαζόμενα. Η αρρώστια επηρεάζει όχι μόνο το μέλος που έχει προσβληθεί αλλά κι όλα τα υπόλοιπα. Η ελληνική κοινωνία νοσεί σε πολιτικό, οικονομικό και θα ήταν αδύνατο αν οι ανθρώπινες σχέσεις ξέφευγαν απ' αυτό το επίπεδο. Είναι γεγονός. Ζούμε σε μία νέα τάξη πραγμάτων...-και κυριολεκτώ-...όπου οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τους ομοειδείς τους ως πράγματα... 

 Φυσικά η εξέλιξη προήλθε μετά από πολλούς πειραματισμούς...Αρχικά αποφασίσαμε να μετατρέψουμε τους εαυτούς μας σε πουτάνες (να εγκαταλείψουμε δηλαδή κάθε είδος αισθηματικής ανάγκης) μόνο και μόνο για την απόλαυση του εφήμερου(δε θα απαριθμήσω τους λόγους γιατί διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο κι από σχέση  σε σχέση).Η επιτυχία ήταν απαράμιλλη κι  ο αριθμός τους υπερέβει κάθε προσδοκία που αποφασίσαμε να οργανωθούμε σε μπουρδέλα. Μέσα σ' αυτά δημιουργήθηκε η νέα κοινωνία  όπου οι άνθρωποι ζουν, εργάζονται, γελούν , κλαίνε κι απολαμβάνουν το εφήμερο χωρίς ενοχές. Κι η κοινωνία που έμεινε/μένει απ΄έξω ήταν αυτή που τελικά ενοχοποιήθηκε/ενοχοποιείται για το αθώο και το αγνό του χαρακτήρα της. 

  Το επόμενο βήμα ήταν τα studios κι οι πουτάνες πολυτελείας. Άνθρωποι που είτε προέρχονται από την  κοινωνία που αναφέραμε λίγο πριν που θεώρησε ότι δεν ανήκε σ' αυτόν τον οχετό ή άνθρωποι από την "αθώα" κοινωνία που θεώρησαν τους εαυτούς τους πολύ καλύτερους από εκείνους των μπουρδέλων ώστε να ενταχθούν σ' αυτήν αποφάσισαν να δημιουργήσουν αυτό το έξυπνο περιτύλιγμα...Μίας κοινωνίας από ανθρώπους ικανούς για το καλύτερο αλλά τελικα υποταγμένους στα ένστικτά τους. Η διαφορά των δύο ομάδων (μπουρδέλων-Studios) είναι τελικά η τιμή και τίποτα παραπάνω...(το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο, αν και τα μπουρδέλα-κατά την άποψή μου-έχουν μια εντιμότητα παραπάνω)  

 Και τέλος τα dark rooms. Νομίζω είναι πλήρως αντιπροσωπευτικά των σύγχρονων σχέσεων. Έχουμε ορθώσει τοίχους ανάμεσα στις δύο μεριές για να μην ανοίγεται κανείς πραγματικά σε κανέναν. Δεν ξέρει  κανείς τι κρύβεται πίσω από την glory hole κι ο καθένας κάνει τη δουλειά του...Υπό την αιγίδα του σκοταδιού, της μυστικότητας και της ανωνυμίας.

Η δόξα κρατάει παρά μόνο για μια στιγμή, ενώ οι τρύπες πολλαπλασιάζονται ολοένα και περισσότερο...