Αλλάζουμε, η ζωή αλλάζει...

Πενθώ απόψε.
Για όλα όσα λέγαμε, γίναμε, για τις φωτογραφίες που χαμογελάμε, για το τώρα που έγινε τότε και το τότε που έγινε "πότε έγινε αυτό, δε θυμάμαι".

Για τον εαυτό μου που έφυγε. Που γίνεται κάποιος άλλος.
Αλλάζουμε. Η ζωή αλλάζει.
Για την ελευθερία μου. Για αυτήν πενθώ.
Και εύχομαι να ήταν όλα τόσα εύκολα για μένα όσο και για τους άλλους.
Να ήμουν για μια στιγμή οι άλλοι.

Αλλά πάλι τι χειρότερο από την στάση, την στασιμότητα, το τίποτα, το περιμένω. Τι χειρότερο από αυτούς τους άλλους.

Σκοτώνομαι, αλλά μόνο έτσι ξέρω ότι ζω.