Ορμή

Xμμ, κάτι κυνηγά το μυαλό μου αυτές τις μέρες. Όχι, όχι κυνηγητό! Είναι μάλλον κρυφτό.
Κρύβεται πίσω από τις τελευταίες αναπνοές του Αυγούστου.
Ανάμεσα στο λαχάνιασμα αυτής της πόλης που τόσο πολύ μισώ (κι όμως τόσο πολύ αγαπώ).
Είναι λέξεις;
Είναι μάλλον ένα συναίσθημα που συναντώ (ή με συναντά) κάθε σούρουπο.
Και μου μιλάει...Μου λέει...Μου υπόσχεται...
Μια επικείμενη ευτυχία, μια επιτέλους εκπλήρωση , μια ζωή...