Απομεσήμερα καλοκαιριού ( υποτακτικοί προστακτικής)

Γλυκιά νύστα στα βλέφαρα που ανταμώνουν, το κεφάλι σου στα χέρια μου κι ένα χαμόγελο κάθε τόσο να δίνει νόημα στα χείλη μου.
Σκιές και φως.
Να κλείνω τα μάτια μου και να ονειρεύομαι.
Να κλείνω τα μάτια μου και να τ' ανοίγω και πάλι να ονειρεύομαι.
Σκιές και φως και ήχοι της γειτονιάς.
Θόρυβοι, μηχανάκια, σκυλιά και λιγοστές ομιλίες.

Να πλημμυρίζει με ήλιο ολόκληρη η Πατησίων, να τρέχω να περάσω το φανάρι απέναντι κι αυτή η απέραντη αγαλλίαση που σχηματίζουν οι φυλλωσιές στη Φωκίωνος Νέγρη να με φουσκώνει από ευτυχία.

Σκιές και φως και χρώματα σ' αυτά τα απομεσήμερα καλοκαιριού που έσπρωχνα το χρόνο για να ΄ρθουν.

Σκιές και φως και ανακούφιση.
Που ζεις, που υπάρχεις, που.., που.., που...

Να μην το χάσουμε ποτέ αυτό που νιώθω απόψε...
~υποτακτική προστακτικής~υποτακτικοί προστακτικής~