Μα να είναι κάτι που με βασανίζει:
Πού πηγαίνουν όλες αυτές οι ευχές του πάντα και του μαζί, όλοι οι ουρανοί που είδαμε παρέα,όλα εκείνα τα βήματα που περπατήσαμε μαζί , τα μάτια σου που έλαμπαν στα σκοτάδια, τα φιλιά με γεύση δυόσμου, τα χέρια μας ενωμένα, η φωνή σου και η δική μου να μιλούν, πού πηγαίνουν τα μου λείπεις και τα αντίο, τα αχ, τα ναι και τα σε θέλω;
Πού πέταξε το χαμόγελό μου και στα μάτια μου ζωγραφίστηκε ένα απέραντο κενό;
Πού πηγαίνω και πού πας και σβήστηκε από τις πυξίδες μας το εμείς;
Πού πηγαίνουν όλες αυτές οι ευχές του πάντα και του μαζί, όλοι οι ουρανοί που είδαμε παρέα,όλα εκείνα τα βήματα που περπατήσαμε μαζί , τα μάτια σου που έλαμπαν στα σκοτάδια, τα φιλιά με γεύση δυόσμου, τα χέρια μας ενωμένα, η φωνή σου και η δική μου να μιλούν, πού πηγαίνουν τα μου λείπεις και τα αντίο, τα αχ, τα ναι και τα σε θέλω;
Πού πέταξε το χαμόγελό μου και στα μάτια μου ζωγραφίστηκε ένα απέραντο κενό;
Πού πηγαίνω και πού πας και σβήστηκε από τις πυξίδες μας το εμείς;
Στον Παράδεισο Μαριλένα. Η Ευτυχία είναι αυτό που θα έρθει. Αρκεί να είμαστε έτοιμοι και δυνατοί να την δεχτούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛες;
Διαγραφή(διατηρώ τις αμφιβολίες μου για το αν η ευτυχία είναι αυτό που θα ΄ρθει ή αυτό που έφυγε...)
ωραίο Μαριλένα μου.. νάσαι καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφή