Καλοκαίρι έφτασε κι ο λόγος περιστρέφεται γύρω από τις δίαιτες, το βραδινό που πρέπει να κόψουμε κι εκείνες τις ζελατίνες που τυλίγεις την κοιλιά σου για να χάσεις πόντους!!!(Προς στιγμήν σκέφτηκα να αρπάξω το αλουμινόχαρτο της μαμάς μου!!!!!)
Σήμερα σκεφτόμουν τις ομοιότητες και τις διαφορές σε σχέση με τις δίαιτες και τις δίαιτες μυαλού...(σκέφτηκα βέβαια κι άλλα καυτά θέματα όπως πότε θα στείλουν τον Τσιλιπουνιδάκη στην Πάρο να κάνει μερικά από εκείνα τα πετυχημένα ρεπορτάζ του, αλλά αυτό είναι ένα θέμα που θα θίξω σε ένα από τα επόμενα άρθρα μου)
Το σώμα και το μυαλό λειτουργούν άραγε με τον ίδιο τρόπο;
Όταν έχεις παραπάνω κιλά (ή λιγότερα-δεν ξέρω καν σε ποιο είδος ανθρώπου αναφέρομαι σ' αυτήν την περίπτωση!!!) πρέπει να ξεκινήσεις μία διαδικασία επίπονη(όχι τόσο γιατί πεινάς , αλλά γιατί νιώθεις ότι στερείσαι μία συνήθειά σου) που ονομάζεται δίαιτα. Αυτήν τη συγκεκριμένη διαδικασία τα κύρια συστατικά που την απαρτίζουν είναι τα "νιανιά" κολοκυθάκια, οι τόνοι μαρουλιού που θα φας για να ξεγελάσεις την πείνα σου, οι ομάδες Α και ομάδες Β , αλλά κυρίως η αυτοσυγκράτηση(με λίγη ακόμα σκέψη θα την χαρακτήριζα έλεγχο). Ελέγχεις τον ευατό σου για να μην ξεφύγει από το πρόγραμμά του. Και κάθε φορά που νιώθεις ότι παρεκκλίνει, του υπενθυμίζει το κακό που θα του προκαλέσει οτιδήποτε εκτός προγράμματος. Μέχρι όλο αυτό να γίνει τρόπος ζωής και η δίαιτα να μετονομαστεί σε διατροφή(παρεπιπτόντως άλλη μία φορά να ακούσω ότι τρώω αλλά δεν παχαίνω, θα χαστουκίσω τον τύπο που τόλμησε να το ξεστομίσει!!! Φυσικά τρως και δεν παχαίνεις κουκλίτσα μου....το θέμα είναι τι τρως!!!!!)
Ξεφεύγουμε όμως από το θέμα μας!! Το οποίο αμυδρά θυμάμαι ότι ήταν οι δίαιτες μυαλού(βοηθά κι ο τίτλος!!).
Όταν έχεις παραπάνω ανθρώπους(ή λιγότερους-δεν ξέρω καν σε ποιο είδος ανθρώπου αναφέρομαι σ' αυτήν την περίπτωση!!!) στη ζωή σου που σου προκαλούν μονίμως ψυχική φθορά(είτε σχέση , είτε φιλία, είτε δουλειά αλλά κυρίως όσον αφορά σε χωρισμό) νομίζω κρίνεται απαραίτητο να ξεκινήσεις μια διαδικασία επίπονη(όχι τόσο γιατί σου λείπει, αλλά γιατί κυρίως νιώθεις ότι στερείσαι μία συνήθειά σου) που ονομάζεταο δίαιτα μυαλού. Αυτήν την συγκεκριμένη διαδικασία τα κύρια συστατικά που την απαρτίζουν είναι τα "νιανιά" λογάκια από τη φίλη σου, οι τόνοι από βλακείες που θα πείτε για να ξεγελάσετε τη σκέψη σου, οι ομάδες Α(σ' αυτήν ανήκουν πάντα όλοι οι πρώην σου που ο χωρισμός σας ήταν σχετικά ειρηνικός κι έχεις να θυμάσαι τα καλύτερα), οι ομάδες Β(σ' αυτήν ανήκουν πάντα όλοι οι πρώην σου που ο χωρισμός σας ήταν σχετικά "πολεμικός" κι έχεις να θυμάσαι τα χειρότερα), αλλά κυρίως η αυτοσυγκράτηση(με λίγη ακόμα σκέψη θα την χαρακτήριζα έλεγχο). Ελέγχεις τον εαυτό σου να μην τον σκέφτεσαι , να μην πάρεις τηλέφωνο, να μη μάθεις τίποτα γι' αυτόν.
Και κάθε φορά που νιώθεις ότι παρεκκλίνει, του υπενθυμίζεις το κακό που θα του προκαλέσει οποιαδήποτε επαφή μαζί του. Μέχρι όλο αυτό να γίνει τρόπος ζωής και η δίαιτα να μετονομαστεί σε "γιατί υπάρχει ζωή και μετά από σένα"!!
Αν το μυαλό μας λειτουργεί με τον ίδιο μηχανισμό που λειτουργεί το σώμα μας τότε για να μην ξαναπέσουμε και πάλι στα ίδια ατοπήματα πρέπει να τον ελέγχουμε για μία ζωή; Είναι άραγε οι δίαιτες ένα κατευθυνόμενο πρότυπο στο οποίο νομίζουμε ότι λειτουργούμε ως ελεύθερα όντα , αλλά στην πραγματικότητα θέτει τα νέα όρια στα οποία αναγκαζόμαστε να στριμώξουμε τους ανάλαφρους από κιλά και σχέσεις εαυτούς μας; Πώς μπορείς να ξέρεις πραγματικά αν έχεις ξεπεράσει ένα παγωτό σοκολάτα όταν δεν αφήνεις ποτέ τον εαυτό σου να το φάει;
Σήμερα σκεφτόμουν τις ομοιότητες και τις διαφορές σε σχέση με τις δίαιτες και τις δίαιτες μυαλού...(σκέφτηκα βέβαια κι άλλα καυτά θέματα όπως πότε θα στείλουν τον Τσιλιπουνιδάκη στην Πάρο να κάνει μερικά από εκείνα τα πετυχημένα ρεπορτάζ του, αλλά αυτό είναι ένα θέμα που θα θίξω σε ένα από τα επόμενα άρθρα μου)
Το σώμα και το μυαλό λειτουργούν άραγε με τον ίδιο τρόπο;
Όταν έχεις παραπάνω κιλά (ή λιγότερα-δεν ξέρω καν σε ποιο είδος ανθρώπου αναφέρομαι σ' αυτήν την περίπτωση!!!) πρέπει να ξεκινήσεις μία διαδικασία επίπονη(όχι τόσο γιατί πεινάς , αλλά γιατί νιώθεις ότι στερείσαι μία συνήθειά σου) που ονομάζεται δίαιτα. Αυτήν τη συγκεκριμένη διαδικασία τα κύρια συστατικά που την απαρτίζουν είναι τα "νιανιά" κολοκυθάκια, οι τόνοι μαρουλιού που θα φας για να ξεγελάσεις την πείνα σου, οι ομάδες Α και ομάδες Β , αλλά κυρίως η αυτοσυγκράτηση(με λίγη ακόμα σκέψη θα την χαρακτήριζα έλεγχο). Ελέγχεις τον ευατό σου για να μην ξεφύγει από το πρόγραμμά του. Και κάθε φορά που νιώθεις ότι παρεκκλίνει, του υπενθυμίζει το κακό που θα του προκαλέσει οτιδήποτε εκτός προγράμματος. Μέχρι όλο αυτό να γίνει τρόπος ζωής και η δίαιτα να μετονομαστεί σε διατροφή(παρεπιπτόντως άλλη μία φορά να ακούσω ότι τρώω αλλά δεν παχαίνω, θα χαστουκίσω τον τύπο που τόλμησε να το ξεστομίσει!!! Φυσικά τρως και δεν παχαίνεις κουκλίτσα μου....το θέμα είναι τι τρως!!!!!)
Ξεφεύγουμε όμως από το θέμα μας!! Το οποίο αμυδρά θυμάμαι ότι ήταν οι δίαιτες μυαλού(βοηθά κι ο τίτλος!!).
Όταν έχεις παραπάνω ανθρώπους(ή λιγότερους-δεν ξέρω καν σε ποιο είδος ανθρώπου αναφέρομαι σ' αυτήν την περίπτωση!!!) στη ζωή σου που σου προκαλούν μονίμως ψυχική φθορά(είτε σχέση , είτε φιλία, είτε δουλειά αλλά κυρίως όσον αφορά σε χωρισμό) νομίζω κρίνεται απαραίτητο να ξεκινήσεις μια διαδικασία επίπονη(όχι τόσο γιατί σου λείπει, αλλά γιατί κυρίως νιώθεις ότι στερείσαι μία συνήθειά σου) που ονομάζεταο δίαιτα μυαλού. Αυτήν την συγκεκριμένη διαδικασία τα κύρια συστατικά που την απαρτίζουν είναι τα "νιανιά" λογάκια από τη φίλη σου, οι τόνοι από βλακείες που θα πείτε για να ξεγελάσετε τη σκέψη σου, οι ομάδες Α(σ' αυτήν ανήκουν πάντα όλοι οι πρώην σου που ο χωρισμός σας ήταν σχετικά ειρηνικός κι έχεις να θυμάσαι τα καλύτερα), οι ομάδες Β(σ' αυτήν ανήκουν πάντα όλοι οι πρώην σου που ο χωρισμός σας ήταν σχετικά "πολεμικός" κι έχεις να θυμάσαι τα χειρότερα), αλλά κυρίως η αυτοσυγκράτηση(με λίγη ακόμα σκέψη θα την χαρακτήριζα έλεγχο). Ελέγχεις τον εαυτό σου να μην τον σκέφτεσαι , να μην πάρεις τηλέφωνο, να μη μάθεις τίποτα γι' αυτόν.
Και κάθε φορά που νιώθεις ότι παρεκκλίνει, του υπενθυμίζεις το κακό που θα του προκαλέσει οποιαδήποτε επαφή μαζί του. Μέχρι όλο αυτό να γίνει τρόπος ζωής και η δίαιτα να μετονομαστεί σε "γιατί υπάρχει ζωή και μετά από σένα"!!
Αν το μυαλό μας λειτουργεί με τον ίδιο μηχανισμό που λειτουργεί το σώμα μας τότε για να μην ξαναπέσουμε και πάλι στα ίδια ατοπήματα πρέπει να τον ελέγχουμε για μία ζωή; Είναι άραγε οι δίαιτες ένα κατευθυνόμενο πρότυπο στο οποίο νομίζουμε ότι λειτουργούμε ως ελεύθερα όντα , αλλά στην πραγματικότητα θέτει τα νέα όρια στα οποία αναγκαζόμαστε να στριμώξουμε τους ανάλαφρους από κιλά και σχέσεις εαυτούς μας; Πώς μπορείς να ξέρεις πραγματικά αν έχεις ξεπεράσει ένα παγωτό σοκολάτα όταν δεν αφήνεις ποτέ τον εαυτό σου να το φάει;
Το παγωτό σοκολάτα δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα και θα πηγαίνω σε ψυγεία και θα το αγοράζω ξανά και ξανά. Ένα έρημο παγώτο που καθόλου άκακο δεν είναι για μία δίαιτα (λέμε τώρα...) δεν μπορεί να συγκριθεί με τον κακό πρώην που σε τσαλαπάτησε, ή που έτσι θέλουμε να πιστεύουμε. Οπότε μία δοκιμή θα σας πείσει. Προσωπικά με έπεισε και δεν ξαναγύρισα ποτέ. Βγήκε από την ζωή μου το επόμενο λεπτό χωρίς δίαιτες και τα σχετικά. Τώρα αν δεν σε πείσει μόνο εσύ μπορείς να αποφασίσεις τι θα κάνεις. Εξάλλου ένα νούμερο μεγαλύτερο στο τζιν δεν είναι και μεγάλη υπόθεση.
ΑπάντησηΔιαγραφή