άνοιξη στη γειτονιά μου

(αφιερωμένο σε ένα από τα πιο όμορφα απογεύματα της ζωής μου, το σημερινό)

Αχ, άνοιξη, επιτέλους άνοιξη! Παρασκευή απόγευμα.
Ραντεβού με τα κορίτσια (Σο, Χαρού και Λίνα) στο επί χρόνια στέκι μας-η συνήθεια που έγινε λατρεία-μπυραρία! Μικρή, φωτεινή, παρακμιακή, δική μας...

Άνθρωποι συνέρρεαν από νωρίς στην εκκλησία του Αγίου Ευσταθίου απέναντι και δώστου η καμπάνα να μας υπενθυμίζει ρυθμικά ότι η Μεγάλη Εβδομάδα είναι προ των πυλών.
Άνοιξη και στα δρομάκια της Νέας Ιωνίας περνούν αυτοκίνητα με τη μουσική στη διαπασών (Φωτιά με φωτιά, Παραμυθιάζομαι, Είσαι μια θεά) ,με αποκορύφωμα ένα γραφικό λευκό φορτηγάκι με την επιγραφή Κολώνας που έπαιζε αγνώστου προελεύσεως κλαρίνα!
Και δώστου εμείς να κακαρίζουμε και να χτυπάμε παλαμάκια!

Ο ανοιξιάτικος αέρας έπαιρνε τις μουσικές και τις ανακάτευε με τις κουβέντες των ανθρώπων που βολτάριζαν απ΄έξω. Ένα τσούρμο από αγόρια Γυμνασίου έκανε καμάκι σε μια παρέα κοριτσίων που περνούσε από την άλλη μεριά του δρόμου, γονείς με παιδιά κατευθύνονταν προς το περίπτερο για το πρώτο παγωτό της χρονιάς κι αυτή η μυρωδιά από τα σουβλατζίδικα τριγύρω(Μάκης, Πετράν) μου άνοιξε την όρεξη για τα καλά!
 Η Χαρούλα πήρε την αγαπημένη της Εψα ΜΕ ανθρακικό παρακαλώ και παγάκια(κάτι που ξεσήκωσε όλη την παρέα που ξέσπασε σε θυελλώδεις επιδοκιμασίες και τη Χαρούλα στο να μας σιχτηρίζει όλες!). Αν και μας διευκρίνισε ότι η Φάντα είναι κλάσης ανώτερη!

Γέλασα, κοίταξα ξανά απ΄έξω το 054 που περνούσε , τον κόσμο που έφευγε από την εκκλησία και σε λίγο τον παπά της γειτονιάς να σχολάει κι αυτός και να περπατά καραδοκώντας για να ανακαλύψει το νούμερο 1 κουτσομπολιό της γειτονιάς(και να το διαδώσει φυσικά!) και τον ουρανό...
Άρχισε να νυχτώνει.
Σηκωθήκαμε , στο Πετράν να γίνεται λαϊκό προσκύνημα από τον κόσμο!
Παρασκευή βλέπεις και στη Νέα Ιωνία το σουβλάκι είναι θρησκεία!

Με έκανε να θυμηθώ τις Παρασκευές των παιδικών μου χρόνων που η μαμά μου μας έπαιρνε πάντα σουβλάκι από τον ίδιο Πετράν (κάποιες αξίες παραμένουν σταθερές).
Κινητικότητα, ομιλίες, γέλια... Σήμερα η γειτονιά έμοιαζε λες κι είχε απαλλαγεί απ΄όλα τα προβλήματα της Χώρας ! Ένα αυτοκίνητο στάθηκε έξω από το περίπτερο . Τραγική σύμπτωση μία κυρία με λεοπάρ κολάν και γόβες διέσχιζε το δρόμο! Ο συνοδηγός στρίμωξε τον κορμό του ανάμεσα στο παράθυρο και τα σάλια του σχεδόν σχημάτιζαν τη φοντάνα ντι τρέβι του Αγίου Ευσταθίου.
Κι αν είχα νόμισμα θα του το πέταγα!

Προχωρήσαμε προς -το κατ΄εμάς ύποπτο -"Μουσικό καφέ" με το χαμηλό κόκκινο φωτισμό ,τους
50ρηδες θαμώνες και την κρυμμένη πορτούλα που είμαστε σχεδόν σίγουρες ότι βρίσκεται κάπου...
Και ξαφνικά κάνει την επανεμφάνισή του ο Κολώνας με την ίδια κασσέτα!!
Παραλήρημα! Η Χαρούλα να μην μπορεί να συγκρατηθεί, η Λίνα να χειροκροτά, η Σο να γελάει κι εγώ να χαζεύω όλη αυτήν την υπέροχη παράνοια της γειτονιάς μου!

 Παρασκευή βλέπεις κι εμείς στη Νέα Ιωνία ξέρουμε να το γλεντάμε με σουβλάκια , κλαρίνα, πορτοκαλάδες με ανθρακικό και καθόλου δήθεν...