Ξέρω τι έκανες πέρυσι τη Μεγάλη Παρασκευή...

17 April 2012 21:14 

Πηγή :deity.gr 

Μεγάλη Παρασκευή και η αχαλίνωτη σεξουαλικότητά μου δεν μπορούσε να κάτσει στ' αυγά της (και μάλιστα στα κόκκινα, φρεσκοβαμμένα!). Ενέδωσα λοιπόν στην πρόταση του Σίγμα για βραδινό ποτό και πρώτο ραντεβού στον Πειραιά! (ο καλός μου φίλος Κάππα, ως άλλη Βάσια Τριφύλλη, μας έστησε ένα ραντεβού στα ημί-γιατί εκείνος με είχε δει!-τυφλά.) Η ώρα 23:00 κι εγώ η αμαρτωλή αντί να επιστρέφω από την καθιερωμένη περιφορά του επιταφίου, κατέφτανα στο Φάληρο για να κάνω τη δική μου περιφορά! -Πολύ τον αγαπώ τον Πειραιά, γενικότερα όλα τα σημεία που σηματοδοτούν αυτό το αδιάκοπο πήγαινε-έλα των ανθρώπων, των ιδεών, της ζωής, αλλά τον Πειραιά ειδικά γιατί νιώθω λες και βρίσκομαι ήδη στο πλοίο που σαλπάρει κι ας είμαι ακόμα στη στεριά...

Και να σου τον λοιπόν τον Σίγμα, να μου συστήνεται κι από κοντά πια επισήμως και να με φιλάει σταυρωτά και η μυρωδιά από την τσίχλα δυόσμο να με κατακλύζει! Αν τα πρώτα ραντεβού είχαν στόμα θα μάσαγαν όλα trident δυόσμο!!

-Μα πώς με αναγνώρισες αμέσως, τον ρωτάω αφελώς.

-Ε δεν κατέβηκε καμία άλλη όμορφη, μου λέει.

Οφείλω να το πω, το παιδί δεν ήταν άσχημο, αντιθέτως! Ψηλότερος από μένα-με τακούνια (πράγμα σπανιότατο), αδύνατος, μελαχρινός με πράσινα μάτια και τόσο μα τόσο ευγενικός!

Αλλά τι τα θες... όλα είναι θέμα "κλικ"...

Κάνουμε μία βόλτα αρχικά στα καφέ στο Μικρολίμανο, περνάμε το γεφυράκι και φτάνουμε στην κάποτε αγαπημένη μου "Ναι" (η οποία προς απογοήτευσή μου ήταν άδεια!) και ξαναγυρνάμε πάλι πίσω περνώντας από ένα αλσάκι στο οποίο στεγάζεται το "Δελφινάριο" -μου το είπε εκείνος περιχαρής. Και τι να του πω εγώ; Ότι πρόσφατα είδα τη "Νύχτα της Ιγκουάνα" του Τένεσσι Ουίλιαμς; (είμαι τρελή σνομπαρία ώρες-ώρες).

-Αλήθεια;, του είπα με ένα δείγμα ενθουσιασμού.

Και συνεχίσαμε να περπατάμε μ' εμένα ως συνήθως να φλυαρώ ακατάπαυστα κι εκείνον να με ακούει με προσοχή κι ενθουσιασμό. Καθίσαμε σε ένα καφέ, αυτός παρήγγειλε φραπέ κι εγώ μπύρα (ήπια τη μισή γιατί ήθελα να είμαι σε εγρήγορση μην κάνει καμιά κίνηση και με φιλήσει). Και δώστου κάθε τόσο να μου χαιδεύει τα μαλλιά, να με πειράζει, να μου επισημαίνει πόσο όμορφη είμαι κι εγώ να προσπαθώ να αποφασίσω αν μ' αρέσει έστω και λίγο ή αν δε μ' αρέσει καθόλου!

Έπρεπε να είχα αποφασίσει ήδη όταν μου πρότεινε να πάμε "κάπου με θέα".

(Ωχ, σκέφτηκα... την έχω ξανακούσει αυτήν την ατάκα...) ...αλλά όχι, δεν είχα!

Και να 'μαστε λοιπόν στην περιοχή του Προφήτη Ηλία, κι η ώρα 03:00.

Μία φρεσκο-ασβεστωμένη ταράτσα νησιού -ναι αυτό μου θύμισε- κι από εγώ ψηλά να αγναντεύω τον Πειραιά... Υπέροχη θέα πράγματι. 'Ενιωθα ξαφνικά λες και ήταν καλοκαίρι...

-Θέλεις να βγούμε λίγο έξω, μου λέει.

Και βγαίνουμε... Ουρανός-θάλασσα και οι παλιές γειτονίτσες του Πειραιά σε απόλυτη συμμετρία...

Ο αέρας να φυσάει και να παίζει με τα μαλλιά μου κι εγώ να αγναντεύω -αν κάτι έμαθα να κάνω το προηγούμενο καλοκαίρι που δούλευα στη Μήλο ήταν αυτό... Να αγναντεύω... Κι έπειτα σκέφτηκα ότι ίσως αυτό είναι που με κάνει να αγαπώ τόσο πολύ την Ελλάδα. Κάθε σημείο της Γης της με κάνει και ονειρεύομαι... Κοίταξα ψηλά... Ο ουρανός σχεδόν καθαρός... Κανένα αστέρι... Μόνο το φεγγάρι για απόψε... Είναι φορές που δε χρειάζεται παρέα, σκέφτηκα... Στέκεται καταμεσίς του ουρανού και φωτίζει τη γη...

...έτσι είναι και με τους ανθρώπους υποθέτω...