Σήμερα θα αλλάξω τον κόσμο

Σήμερα αποφάσισα να φορέσω την μπέρτα που μου χάρισε ο Άγιος Βασίλης στις περσινές γιορτές -γιατί του έγραψα ότι ήμουν καλό παιδί όλη τη χρονιά κι ότι θέλω να γυρίσω όλον τον κόσμο-και να πετάξω πάνω από τη Γη ! 

Να χαιρετήσω τα παιδιά της Νιγηρίας, να μυρίσω τις μυρωδιές από το κάρυ στην Ινδία, να αγναντέψω από ψηλά όλη την Ευρώπη , να ξαποστάσω στο άγαλμα της ελευθερίας, μόνο για μια στιγμή όμως-έχω ακόμα τόση γη να δω μην ξεχνιέσαι! Να αφήσω την αλμύρα του Ειρηνικού να με ψήσει , να αφεθώ στον ήλιο της Μεσογείου να με κάψει και να προσγειωθώ στο κομμάτι που αγαπώ πιο πολύ απ’ όλα τα μέρη της γης που έχω πάει…

Στα χέρια σου…

Και να αναρωτηθώ, πώς οι άνθρωποι έγιναν τόσο ικανοί να αγαπηθούν και τόσο ανίκανοι να αγαπήσουν;

Ναι , σήμερα θ’ αλλάξω αυτόν τον κόσμο. Θ’ αλλάξω εμένα!

Θα αγαπήσω όσο ποτέ δεν άφησα τον εαυτό μου να αγαπήσει! 

Θα γίνω γελοία από τις τόσες καρδιές που θα ζωγραφίσω στο τετράδιό μου, θα γίνω περίγελος στους άλλους επιβάτες από τα φιλιά που θα στέλνω από το ακουστικό μου καθώς θα γυρνάω από τη δουλειά με το τρένο! Θα μείνω απένταρη από τα χιλιάδες sms που θα σου στείλω για να σου πω κάτι που ξέχασα, θα μάθω να υπολογίζω πόσες μέρες αντιστοιχούν σε πόσες ώρες αντιστοιχούν σε πόσα λεπτά αντιστοιχούν σε πόσα δευτερόλεπτα μέχρι να σε ξαναδώ, θα πηγαίνω άυπνη στη δουλειά για να μένουμε παρέα ξύπνιοι όλο το βράδυ, θα εξυμνώ την αίσθηση της όσφρησης κάθε φορά που κάποιο άρωμα στο δρόμο θα μου θυμίζει εσένα, θα μου λείπεις κάθε μέρα και περισσότερο , τόσο που το στομάχι μου θα γίνεται ένας κόμπος μέχρι να σε δω, θα σταματήσω να τρώω , θα σταματήσω να σκέφτομαι και θα αρχίσω να ζω…

Θα περπατάω στους δρόμους με ένα απέραντο χαμόγελο και δε θα χρειάζομαι πια μπέρτα για να πετάω, θα ακούω το όνομά μου από τα χείλη σου και θα νιώθω πεταλούδες στο στομάχι μου, θα γράφω κι οι μόνες λέξεις που θα ‘ χω εύκαιρες θα ‘ναι το «Σ΄αγαπώ».

Θα τσακωνόμαστε , θα σου ουρλιάζω , θα φεύγεις , θα ξανάρχεσαι , θα φεύγω , θα ξανάρχομαι μέχρι να μου πεις οριστικά «Τελειώσαμε». Μέχρι να σου πω «Σε μισώ». Θα κλαίω για μέρες, θα τρώω χωρίς να καταλαβαίνω τι τρώω, θα πίνω χωρίς να καταλαβαίνω τι πίνω, θα κοιτάω το κινητό μου περιμένοντας, θα ξυπνάω, θα ντύνομαι, θα γελάω μηχανικά γιατί έτσι πρέπει, αλλά το χαμόγελό μου θα είναι μαζί σου. Θα σταματήσω να μιλάω , να βγαίνω .Θα μένει το μυαλό μου κολλημένο στο παρελθόν, στο τότε που δε θα ξανάρθει, σ’ εκείνο το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής μας, θα προσπαθήσω να βγω απ΄αυτό το αδιέξοδο αλλά θα πέφτω συνέχεια στους τοίχους του χτες.

Αλλά δε θα ΄χει σημασία ,γιατί εγώ θα έχω αλλάξει τον κόσμο.

*Μέχρι να ανακαλύψω τη μαγική μου μπέρτα και να πετάξω και πάλι