Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

Πήγαινέ με όπου θες...

Βραδινές διαδρομές στην Αθήνα. Την αγαπώ πολύ την πόλη μου τα βράδια.
Και πιο πολύ αυτήν την εποχή... Ο καιρός δεν έχει αποφασίσει ακόμα τι θέλει να κάνει με τα σύννεφά του και ο αέρας έρχεται πότε-πότε να ανακατέψει τα μαλλιά , την ψυχή και τις σκέψεις μου ...
Όταν φυσάει έχω την αίσθηση ότι σ΄ακούω...
Ένα μήνυμα που προσπαθείς να μου μεταφέρεις χρόνια τώρα ,αλλά ο αέρας πάντα σκορπίζει τη φωνή σου εδώ κι εκεί κι εγώ ποτέ δεν το μαθαίνω...

Και ξαφνικά επιστρέφω στην πραγματικότητα, να βρίσκομαι συνοδηγός σε κάποιο αυτοκίνητο που διαχίζει με ταχύτητα τον Κηφισσό στις δύο το βράδυ κι ο αέρας από το ανοιχτό παράθυρο να έχει σκορπίσει τις σκέψεις μου πολύ μακρύτερα από τα αυτοκίνητα που διασχίζουν το δρόμο ταυτόχρονα με ΄μας, πολύ μακρύτερα από τις πολυκατοικίες που αφήνουμε πίσω, πολύ μακρύτερα από τα φωτάκια που λαμπυρίζουν από μακριά...Πολύ μακρύτερα από το χθες , πολύ μακρύτερα από το σήμερα που τελειώνει , αλλά τόσο κοντά πια σ΄αυτό που χρόνια τώρα προσπαθείς να μου πεις...

Κι έτσι δε με νοιάζει πια αν θα με πας απ΄το σπίτι....

Γι΄απόψε πήγαινέ με όπου θες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου