tag:blogger.com,1999:blog-3418071927010087138.post3818638527641738239..comments2023-05-10T11:46:56.729+03:00Comments on Σκέφτομαι και γράφω...: Άνθρωποι...(κεφάλαιο πρώτο -the black label)Μαριλένα Παππάhttp://www.blogger.com/profile/13778067465785230359noreply@blogger.comBlogger9125tag:blogger.com,1999:blog-3418071927010087138.post-52891780418903107742012-02-29T10:02:35.072+02:002012-02-29T10:02:35.072+02:00Ξεκολλήσαμε το Black label οταν καταλάβαμε ότι δια...Ξεκολλήσαμε το Black label οταν καταλάβαμε ότι διαφέρουμε. Πολλές φορες μερικοί θέλουν να δουν και κάτω από την επιφανεια κι αρχίζεις τότε να ελπίζεις ότι 'Να κάποιος θέλει να δει την ψυχή σου " κι αρχίζεις να ονειρεύεσαι ότι ίσως είναι η αδελφή ψυχη που υποσυνήδειτα την ψάχνεις μια ζωή. Κι όταν τολμήσεις να ανοίξεις λιγάκι εκείνη την πόρτα που πάντα κρατούσες κλειδωμένη,τότε βλέπεις ότι καθόλου δεν εννοεί τα τί εσύ άρχισες να μιλάς .κι αρχιζει να φεύγει κι εσυ να τον κυνηγάς.Γιατί θέλεις να πιστέψεις ότι είναι εκείνος που θα μπορεις να συγκινωνεις επιτέλους .Εκείνος που η καρδιά σου πάντα γυρεύει ,Κι όταν βλέπεις ότι πάλι πίστεψες σ'ενα λάθος οτε η πόρτα κλείνει και πάλι πιο ερμητικά από πριν .ΚΙ ελπίζεις για άλλη μια φορά οι πληγες να είναι ξώφαλτσες .Να μην πληγώσουν για άλλη μια φορά την ψυχή σου . και λες τότε καλη αναρρωση και συνεχίζουμε.maroulla.panagouhttps://www.blogger.com/profile/14690166039036683239noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3418071927010087138.post-2853475594644569412012-02-29T09:03:28.472+02:002012-02-29T09:03:28.472+02:00maroulla.panagouDec 27, 2011 07:12 AM Γιατί διαβάζ...maroulla.panagouDec 27, 2011 07:12 AM Γιατί διαβάζοντας όλα αυτά σκεφτόμουν το ίδιο και εγώ;Γιατί ενώ φωνάζουμε <br />"Διαγράφω όλη τη ζωή μου Και για καινούργια ξεκινώ" παραμένουμε στη ίδια ζωή; Γιατί πνιγόμαστε στη μοναξιά ενώ υπάρχουν τόσοι πολλοί γύρω μας;Γιατί πνίγουμε τις σκέψεις μας μέσα μας ενώ έχουμε τις ίδιες σκέψεις;;;Γιατί μπρούμε να τα γράφουμε απρόσωπα εδώ και να συμωνούμε, όταν τα λέμε σε αυτούς που χτίσανε τη ζωή μας............κενό;;;;zkhttps://www.blogger.com/profile/04254009310894466499noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3418071927010087138.post-3570298476889315262012-02-28T18:30:35.235+02:002012-02-28T18:30:35.235+02:00Απο τα πιο δύσκολα πράγματα να ξεκολλήσεις αυτό το...Απο τα πιο δύσκολα πράγματα να ξεκολλήσεις αυτό το label...δύσκολο όχι ακατόρθωτο...περιμένω το white label για να ισορροπήσω...Μαρίνα Φραγκεσκίδουhttps://www.blogger.com/profile/17573052590498394062noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3418071927010087138.post-69490648930367426372011-12-28T08:13:34.679+02:002011-12-28T08:13:34.679+02:00Σιγουρα σκέψεις και συ να αισθάνεσαι σαν ερχόμενος...Σιγουρα σκέψεις και συ να αισθάνεσαι σαν ερχόμενος απο άλλο πλανήτη.Καθώς δεν σ'αγγίζουν τα κοινόχρηστα .Τόσο που αρχίζεις ν'αμφιβάλλεις για τις αξίες που επεβαλες στον εαυτό σου.Κι ας χωρίς αυτές θα ήσουν ένα άδειο δοχείο ,όμοιο με το αδειανό πουκάμισο της Ελένης. <br />Ας αρχίσουμε λοιπόν τον διάλογο .Ετσι για να βρει μια συντροφιά ο μονόλογός μαςmaroulla.panagouhttps://www.blogger.com/profile/14690166039036683239noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3418071927010087138.post-49549944007593799602011-12-28T00:18:55.560+02:002011-12-28T00:18:55.560+02:00Πιστεύω ότι είναι σκέψεις πολλών...παραμένουν απλά...Πιστεύω ότι είναι σκέψεις πολλών...παραμένουν απλά σκέψεις μέχρι κάποιος να τις πει φωναχτά και να γίνουν απόψεις.....Μαριλένα Παππάhttps://www.blogger.com/profile/13778067465785230359noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3418071927010087138.post-28147964697203573772011-12-27T17:12:28.292+02:002011-12-27T17:12:28.292+02:00γιατι ολα αυτά μου φαίνονται τόσο γνώριμα; τόσο ίδ...γιατι ολα αυτά μου φαίνονται τόσο γνώριμα; τόσο ίδια που τα επαναλαμβάνω τόσες φορες στον εαυτό μου . Που βρίσκεστε όμοιοι μ'εμενα ανθρώποι ,Γιατί δεν σας βρίσκω πουθενά; Ετσι για να ενώσουμε τουτες τις μοναξιές μας .Να καταλάβουμε τέλος πάντων ότι ανήκουμε κάπου κι εμεις .Μέσα σε τουτο τον απέραντο κόσμο της διαφοράς μας ;maroulla.panagouhttps://www.blogger.com/profile/14690166039036683239noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3418071927010087138.post-54588121061499747682011-12-10T23:23:12.442+02:002011-12-10T23:23:12.442+02:00Τώρα παλεύω με το εγώ μου
Να το αλλάξω προσπαθώ
...Τώρα παλεύω με το εγώ μου <br />Να το αλλάξω προσπαθώ <br />Να φτιάξω έναν άλλο κόσμο <br />Στα δυο μου πόδια να σταθώ…<br /><br />Να βγει ξανά ουράνιο τόξο <br />Έφυγε πια η συννεφιά <br />Πέρασε πια η καταιγίδα <br />Ο ήλιος λάμπει στην καρδιά…<br /><br />Τώρα θα βλέπω μόνο εμένα<br />Τα λάθη μου τα συγχωρώ <br />Κι αν έδωσα κάπου την καρδιά μου <br />Την περνώ και αποχωρώ…<br /><br />Με το εγώ μου εγώ παλεύω <br />Τη λησμονιά μου κυνηγώ <br />Κι ότι κι αν έχω στο μυαλό μου <br />Να το διαγράψω προσπαθώ …<br /><br />Διαγράφω όλη τη ζωή μου <br />Και για καινούργια ξεκινώ <br />Με χίμαιρες και οπτασίες <br />Δεν θέλω τώρα πια να ζω…<br /><br />Φαντάσματα του παρελθόντος<br />Τα σβήνω τώρα στη στιγμή <br />Φύγε κι εσύ απ τη ζωή μου <br />Δεν θέλω άλλη δοκιμή…Ο ΜΑΓΟΣ!https://www.blogger.com/profile/07577061321081177268noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3418071927010087138.post-1575566167622536542011-01-06T14:06:49.059+02:002011-01-06T14:06:49.059+02:00Έχεις δίκιο στο χέρι μας είναι τι θέλουμε να κάνου...Έχεις δίκιο στο χέρι μας είναι τι θέλουμε να κάνουμε με το εγώ μας. Αν θέλουμε να ζούμε υπό το ζυγό οποιασδήποτε ταμπέλας ή όχι.Όμως για να το επιτύχουμε αυτό-ιδιαίτερα για μερικούς από μας είναι πιο δύσκολο να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας-, νομίζω , θα πρέπει να περάσουμε από το στάδιο της ταμπέλας... Να σκεφτούμε, να αναλύσουμε, να πέσουμε σε καταθλιψη, να αμφισβητήσουμε, να κρίνουμε και τελικά να ανακαλύψουμε...(το πρώτο κείμενο το έγραψα πριν από 3 χρόνια, την έχω περάσει τη διαδικασία πολλές φορές κι ακόμα την περνάω, και τελικά αυτό το οποίο ψάχνω κάθε φορά είναι το μέτρο, οι ισορρροπία ανάμεσα στις δύο άκρες.)Μαριλένα Παππάhttps://www.blogger.com/profile/13778067465785230359noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3418071927010087138.post-52963420597862260492011-01-05T23:27:24.147+02:002011-01-05T23:27:24.147+02:00Είχα μέρες που δεν μπορούσα να ξεκολλήσω το γαμημέ...Είχα μέρες που δεν μπορούσα να ξεκολλήσω το γαμημένο black label από πάνω μου. Όταν με γνώρισες, ήταν τέτοιες μέρες, ήταν από πριν, και ήταν και μετά. <br />Και όποτε πήγαινα να το συζητήσω, να πω ότι νιώθω πια καλύτερα, ένιωθα άβολα, ένιωθα υποκριτής. Ψέματα στον εαυτό μου, κι ευτυχώς ή δυστυχώς δεν τα πίστευα ολότελα. <br />Μόνο όταν καταφέρεις να ξεκολλήσεις το label, αυτό το αυτοκόλλητο από πάνω σου που γράφει, κατάθλιψη, φρίκες, μόνος, χάπια, γάμησέ μας, μόνο τότε μπορείς να το επεξεργαστείς, να δεις καλά όλες τις πτυχές τους και στο τέλος να γελάσεις. <br />Γιατί η φτηνιάρα κόλλα που το κράταγε πάνω σου, όσο τοξική κι αν ήταν για το δέρμα σου, τελικά ξεκόλλαγε εύκολα.Θhttps://www.blogger.com/profile/06217230303822199963noreply@blogger.com